บทส่งท้าย
หลายเดือนต่อมา
หลอดไฟในห้องนอนถูกปิดหมดในห้องมืดมิดไม่รบกวนการนอน ยกเว้นบริเวณหน้าห้องน้ำที่มีไฟสว่างแค่เพียงพอต่อสายตาหมาก
จิรดางัวเงียตื่นขึ้นมากลางดึกมองหาหมาก ก็พบว่าหมากกำลังเอนหลังนอนบนโซฟาวางแลปทอปไว้บนอกทำงานอีกแล้ว บังคับมานอนด้วยกันได้แป๊บเดียวก็แอบหนีไปเปิดคอมพ์ทำงานของเขา
หญิงสาวง่วงแต่ก็เป็นห่วงสุขภาพชายคนรักกลัวเขาจะนอนไม่พอ จะเป็นอันตรายต่อสุขภาพในภายภาคหน้า
จิรดาเหวี่ยงเท้าลงจากเตียงนอนเดินหน้าง่วงเข้าไปหาเขา
“พี่หมาก” เรียกชื่อและนั่งลงข้างๆ
“ทำอะไรเหรอคะ ไม่ยอมนอน”
“ตื่นมาทำไม พี่ทำเสียงดังปลุกจีเหรอ”
หมากดูตกใจ รีบนั่งตัวตรงเพื่อจะได้มีพื้นที่วางบนโซฟาไม่ให้แฟนสาวอึดอัด
“เปล่าค่ะ แต่จีแค่ตื่นมาไม่เห็นพี่หมากนอนด้วย”
“โทษทีนะ พี่ทำงานค้างไว้ตั้งใจจะแวบออกมาแป๊บเดียวแต่เล่นเพลินไปหน่อย” รัวปลายนิ้วสั่งงานลงบนแป้น กดเอ็นเทอร์แล้วหมากก็สั่งปิดการใช้งา
