ระบำรักมาเฟีย

เมีย

"นายสั่งให้ผมดูคุณอยู่ห่างๆ" จอห์นเอ่ยขึ้นพร้อมกับคลี่ยิ้มบางเบาให้กับหญิงสาว

"แล้วเดินเข้ามาทำไมล่ะ เขาบอกให้ดูอยู่ห่างๆไม่ใช่หรอ?" แอลล์เลิกคิ้วถามไม่จริงจังนัก

"ผมก็เหมือนคุณนั่นล่ะครับ ทำไมต้องทำตามคำสั่งเจ้านายตลอดเวลาด้วย"

"เขาไม่ใช่เจ้านายของฉัน แต่เขาเป็นเจ้านายของคุณ"

"แล้วใครสนใจล่ะครับในเมื่อตอนนี้เขาไม่อยู่" บอดี้การ์ดหนุ่มหันมาพูดเช่นนั้นทำให้แอลล์คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาเล็กน้อย

"คุณนี่มันเป็นพวกชอบหาเรื่องใส่ตัวแน่เลย"

"ก็คงเหมือนคุณล่ะครับ ผมไม่ได้สนับสนุนให้คุณขัดคำสั่งนายทุกอย่าง เพียงแค่ผมเห็นว่าช่วงนี้คุณดูเศร้าก็เลยอยากจะถามว่ามีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าก็แค่นั้นเอง"

"ตอนนี้ยังไม่มีหรอก แต่ว่าเร็วๆนี้ฉันมีเรื่องให้คุณช่วยแน่นอน แต่อย่าเอาไปฟ้องคาลล์เชียวนะ"

"หึหึ คุณท่าทางจะแสบใช่เล่น" เขาหัวเราะในลำคอท่าทางเอ็นดูเด็กสาว จังหวะนั้นเสียงแตรรถก็ดังมาจากประตูหน้าบ้าน ครู่หนึ่งบอดี้การ์ดจึงกดปุ่มเปิดประตูอัตโนมัติ แอลล์มองเห็นรถซุปเปอร์คาร์คันหรูวิ่งเข้ามาจอดบริเวณหน้าบ้านก็นึกแปลกใจ ทว่าสิ่งที่น่าแปลกใจมากกว่านั้นคือหญิงสาวที่กำลังก้าวลงจากรถคันนั้นนั่นเอง

"โห นั่นใครหรอ?" หญิงสาวเรือนร่างสะโอดสะองและหน้าตาสวยจัดจ้านอยู่ในชุดเกาะอกสีดำที่โชว์เต้านมอวบเกินครึ่งเต้า หล่อนเรียกความสนใจจากบรรดาบอดี้การ์ดได้เป็นอย่างดี

"จะใครล่ะครับ" จอห์นกระตุกยิ้มมุมปาก

"อย่าบอกนะว่าผู้หญิงของคาลล์?"

"ครับ"

"โห! เมื่อคืนก็คนหนึ่ง วันนี้ก็อีกคนหนึ่ง"

"มันเป็นรสนิยมที่ชอบนอนกับผู้หญิงหลายๆคนของนายครับ" เพราะทุกคนรู้ดีว่านิสัยของมาเฟียหนุ่มเป็นเช่นนี้ การที่จอห์นเล่าเรื่องนี้ให้แอลล์ฟังจึงไม่ใช่เรื่องที่ผิดกฏอะไร

"ในฐานะลูกสาวเจ้าของบ้านฉันก็ควรเข้าไปรับแขกใช่มั้ย?" หญิงสาวคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัยพร้อมกับหยัดกายลุกขึ้นยืนและเดินตรงไปยังประตูบ้าน

"จะดีหรอครับ?" จอห์นรีบลุกขึ้นและเดินตามหญิงสาวไปโดยไม่คิดจะห้ามเลยแม้แต่น้อย

"คาลล์ไปไหน?" โซเฟียเอ่ยถามแม่บ้านระหว่างที่ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา

"คาลล์ไม่อยู่ไปไหนก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเมื่อคืนเขาพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาทำอะไรกันที่ห้องสมุด ฉันบังเอิญเข้าไปเห็นเมื่อคืน" แอลล์ถือวิสาสะพูดเรื่องส่วนตัวของคาลล์ขึ้นในขณะที่เดินตรงเข้ามาหาหญิงสาวคนสวย หล่อนแสดงสีหน้างวยงงออกมาเมื่อเห็นแอลล์พูดเช่นนั้น

"หล่อนเป็นใครยะ?" โซเฟียถามเสียงแข็ง

"คุณหนูแอลล์ครับ นี่โซเฟีย ส่วนนี่คุณหนูแอลล์ครับ เธอเป็นลูกสาวของนายใหญ่ แต่ตอนนี้เธอเป็นลูกบุญธรรมของคุณคาลล์แล้วครับ ว่าแต่นายไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้คุณฟังหรอครับ?" จอห์นแนะนำสองสาวให้รู้จักกัน

"เอ่อ...สวัสดีจ้าหนูแอลล์ ขอโทษนะจ๊ะเมื่อกี้ฉันไม่รู้ว่าหนูเป็นใคร แหม ดูน่ารักน่าชังแถมสวยมากด้วย ฉันเป็นแฟนของคุณคาลล์จ๊ะ" หล่อนแนะนำตัวเองเช่นนั้นจึงทำให้จอห์นรู้สึกงวยงงเพราะเจ้านายของตนไม่เคยบอกว่าหล่อนเป็นแฟนของเขาแม้แต่ครั้งเดียว

"แหม! คุณโซเฟียนี่ใจดีจังเลยนะคะ ปล่อยให้แฟนตัวเองนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้หรอคะ?" แอลล์แกล้งสงสัยและถามออกไปเช่นนั้นเพราะเธอตั้งใจที่จะทำให้โซเฟียหูตาสว่างและต้องการที่จะทำให้คาลล์มีปัญหากับผู้หญิงของเขา ทว่าท่าทางของโซเฟียกลับดูไม่ยี่หระเลยแม้แต่น้อยเพราะหล่อนคลี่ยิ้มออกมาดุจนางพญา

"เรื่องที่คาลล์จะนอนกับผู้หญิงคนไหนฉันไม่สนใจหรอกนะจ๊ะ เพราะว่าสุดท้ายแล้วเขาก็เลือกเมียอย่างฉันอยู่ดี" โซเฟียเน้นย้ำชัดเจนตรงคำว่าเมีย แอลล์ฟังเช่นนั้นแล้วก็นึกอยากจะหัวเราะร่าออกมา ทว่าก็ได้แต่คิดในใจว่าผู้หญิงพวกนี้ก็คงต้องการแค่เงินของมาเฟียหนุ่มโดยไม่สนใจศีลธรรมใดๆเลยแม้แต่น้อย

"ถ้าเช่นนั้นก็เชิญคุณโซเฟียรอแฟนของคุณโซเฟียต่อไปเลยนะคะ ฉันขอตัวขึ้นไปห้องนอนก่อน รู้สึกง่วงนอนยังไงก็ไม่รู้ค่ะ" แอลล์พูดเช่นนั้นแล้วจึงส่งยิ้มให้หล่อนก่อนจะหมุนตัวเดินตรงขึ้นไปยังห้องนอนของตน

ทว่าเมื่อเดินมาหยุดตรงหน้าของตนแล้วสายตาก็เหลือบไปมองประตูห้องนอนของคาลล์ หญิงสาวมองซ้ายมองขวาเห็นว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้จึงถือวิสาสะเดินไปหมุนลูกบิดประตูห้องนอนของมาเฟียหนุ่มก็เห็นว่ามันไม่ได้ล็อก

"ขอดูหน่อยนะ" หญิงสาวคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์และถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องของคาลล์โดยที่ไม่มีจุดประสงค์อะไรเลย เธอก็แค่อยากเดินเข้าไปสำรวจดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่าก็เท่านั้น

"ห้องสวยหรูดูดี ไม่เห็นเหมือนหน้าตาเจ้าของห้องเลย" ร่างบางเดินวนไปรอบๆห้องอย่างเพลินตาจนลืมดูเวล่ำเวลา จากนั้นจึงเดินวนกลับมาหยุดอยู่ที่เตียงนอนนุ่มและทิ้งตัวนอนแผ่หลาลงบนเตียงด้วยความรู้สึกสบายตัว

"เฮ้อ นุ่มกว่าเตียงเราอีก" เปลือกตาสวยปิดลงเมื่อความรู้สึกของเธอผ่อนคลายความเครียดลงเล็กน้อย ทว่าทันใดนั้นบานประตูห้องนอนก็ถูกเปิดออก แอลล์รีบขยับลงจากเตียงนอนและกลิ้งเข้าไปอยู่ใต้เตียงโดยสัญชาตญาณก่อนที่คาลล์จะเดินเข้ามา

"คาลล์ขา...โซเฟียคิดถึงคุณจังเลยค่ะ" เสียงของโซเฟียซึ่งเดินตามหลังคาลล์เข้ามาทำให้แอลล์รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เธอกำลังจะเจอต่อจากนี้คืออะไร ทว่าหากหญิงสาวจะออกจากห้องนอนไปตอนนี้ก็คงไม่ทันเสียแล้ว

"เธอน่าจะรู้งานดีนะ ทำไมไม่ไปรอที่ห้องสมุด?" ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่เขากำลังถอดเนคไทของตนเองออก

"ก็โซเฟียอยากมีเซ็กส์กับคุณบนเตียงนอนของคุณสักครั้งนี่คะ"

"ไม่ได้!" เขาตอบกลับเสียงเเข็ง น้ำเสียงนั้นทำให้แอลล์รู้สึกแปลกใจว่าทำไมมาเฟียหนุ่มถึงไม่ยอมพาผู้หญิงขึ้นเตียง

"งั้นวันนี้ไม่ใช้ถุงยางอนามัยนะคะ แอลล์อยากให้คุณปล่อยข้างในไปเลย" คำพูดของโซเฟียทำให้แอลล์รู้สึกกระดากหูจนแทบอยากจะเดินออกจากห้องนี้ไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด

"ฝันลมๆแล้งๆ เธอคิดจะปล่อยท้องเพื่อจับฉันอย่างนั้นหรอ?"

"ไม่ใช่นะคะ ฉันก็แค่อยากมีความสัมพันธ์ที่มันดูลึกซึ้งกว่านี้"

"ไม่! ฉันไม่ทำแบบนั้นกับผู้หญิงอย่างเธอหรอก"

"ยังไงคะ ผู้หญิงอย่างโซเฟียนี่มันยังไงหรอคะ?" หล่อนถามด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ มาเฟียหนุ่มจึงหันขวับมาจ้องมองเธอด้วยแววตาดุดัน

"ยังต้องให้ฉันพูดอีกหรอ ว่าที่เธอมันนอนอ้าขาให้ฉันเอาอยู่ทุกวันนี้มันไม่ใช่เพราะเงิน!"

"คาลล์คะ!"

"อย่ามาทำเสียงแบบนี้ใส่ฉัน! ถ้าเธออยากเอากับฉันในนี้ก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่บนเตียง! ถอดเสื้อผ้าออก" เขาสั่งเท่านั้นก็เดินตรงไปยังหัวเตียงเพื่อหยิบเอาของบางอย่างออกมา แอลล์จำเป็นต้องกลั้นหายใจและทำตัวให้เล็กที่สุดเพราะกลัวโดนจับได้อีกครั้ง