.
.
10.23 AM
.
.
.
.
สองร่างซุกใต้ผ้าห่มนวมผืนใหญ่ มือหนาคว้าเอาเอวบางของคนที่นอนหันหลังให้ตัวเองก่อนดึงเข้ามากอดทั้งที่ยังงัวเงีย มือใหญ่ล้วงลูบคลำตามเรือนร่างบางก่อนล้วงกำหมับเข้าที่เต้าตูมบีบเค้นเบาๆอย่างชำนาญมือ
“อือ..~ ” คนตัวเล็กโดนปลุกงัวเงียจากสัมผัสของอีกคน ยิ่งขยับแขนแกร่งยิ่งกอดรัดแน่นขึ้นจนรู้สึกถึงลมหายใจร้อนของอีกคนรดอยู่ที่ต้นคอ
“อืม..ม อย่าพึ่งขยับสิ ฮันน่า” ว่าแล้วก็ซุกจมูกคมลงกับซอกคออุ่นของคนในอ้อมกอด
“....” คนตัวเล็กตื่นเต็มตาทันทีที่ได้ยินชื่อที่ไม่ใช่ตัวเอง ‘ใครกัน..’ แต่มันทำให้รู้สึกจุกที่อกอย่างบอกไม่ถูกเลยได้แต่นอนนิ่งๆสักครู่เพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าของอ้อมกอดหลับไปอีกครั้ง ร่างเล็กค่อยๆขยับออกจากอ้อมกอดของอีกคนก่อนลุกขึ้นนั่งข้างๆกระชับผ้าห่มให้พลางจ้องมองชายผู้จมอยู่ในห้วงนิทรา ตาหวานแดงก่ำก่อนมีน้ำใสๆไหลลงผ่านพวงแก้มใสเบาๆ..
“แม้กระทั่งในฝันของคุณ ..
