Chapter.16 “..จะไปตายไหนก็ไป!!”
มาเฟียหนุ่มเอาแต่นั่งถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่าระหว่างนั่งรอวาโยภายในรถตอนเช้าตรู่ ดวงตาคู่เข้มเพ่งมองผ่านกระจกมองหลังแล้วรู้สึกรำคาญหูรำคาญตา จึงสั่งให้736ผู้นั่งหลังพวงมาลัยบีบแตรเร่งให้หล่อนรีบขึ้นรถได้สักทีเหอะ
“เร็วๆเซ่ ร่ำไรน่ารำคาญ!!”
“ค่ะๆ แป๊บนึงนะคะ” เธอวิ่งกลับไปโอบกอดร่างท้วมของป้าลูซี่ด้วยความรักแม้เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่วัน แต่กลับรู้สึกผูกพันและสบายใจทุกครั้งที่ได้พูดคุย
“ไว้มาหาฉันใหม่นะแม่หนู”
“ค่ะ ถ้ามีโอกาสนะคะ”
ทั้งสองโบกมือร่ำลากัน ร่างบางส่งจูบก่อนก้าวเท้าขึ้นรถ
“มาแล้วค่า”
หญิงสาวผู้แข็งแกร่งทางจิตใจรับได้ทุกสภาวะอารมณ์ของอีกฝ่ายยังคงนั่งยิ้มสดใสบนเบาะด้านหลังข้างๆเขา
“เห้อ”
เธอพ่นลมหายใจขณะมองวิวข้างทางอย่างเสียดาย แต่เธอต้องกลับไปทำหน้าที่ของตนเอง นั่นคือการฝึกฝนเป็นคุณหนูมาโอะ และแน่นอนว่าเธอต้องห่างจากเขาเป็นสัปดาห์เชียว ไ
