ฉันเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับน้ำตาที่รินไหลลงมาอาบแก้มใส ฉันตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าบางส่วนใส่กระเป๋า และถอดแหวนหมั้นทิ้งไว้บนเตียงพร้อมกับกระดาษโน้ตที่เขียนไว้ว่า…
“เราเลิกกันเถอะ ส่วนของหมั้นแป้งจะให้คุณแม่เอาไปคืนให้ค่ะ ขอบคุณสำหรับช่วงเวลาที่ผ่านมานะคะ ขอให้พี่มีครอบครัวอบอุ่น หวังว่าเราจะไม่ต้องเจอกันอีก!!”
ฉันยกกระเป๋าเดินทางใบเล็กเดินออกมาจากห้องแบบเงียบที่สุด ระหว่างเดินออกมาสายตาดันมองไปทางพี่สายฟ้า เขานั่งหันหลังให้ประตูห้อง จึงทำให้เขาไม่เห็นว่าฉันกำลังจะออกไป แต่เขาก็คงไม่สนใจหรอก จะอยู่หรือไปฉันก็ไม่มีค่าขนาดนั้น คงเป็นของเล่นชิ้นใหม่ที่เขากำลังเห่อ ไม่นานที่เบื่อก็ถูกทิ้งขว้างอยู่ดี
ณ คฤหาสน์ รัตนวดีศรีขจร
“อึก อึก..คุณแม่ขาา” ฉันเดินไปกอดคุณแม่และร้องไห้ออกมาทันที
“เป็นอะไรลูก เกิดอะไรขึ้น” คุณแม่ได้เอ่ยถามขึ้น
“แป้ง…แป้งเลิกกับพี่สายฟ้าแล้วนะคะ” ฉันเอ่ยบอกคุณแม่ออกไป
“อ่า
