“ดวงตะวันไม่ค่อยสบาย อีกเดี๋ยวรบกวนป้าสั่งให้เด็กทำข้าวต้มขึ้นไปให้เธอด้วยนะครับ วันนี้ผมคงกลับดึกไม่ต้องทำอาหารเย็น” เหมือนวาคิมจะรู้ว่าหญิงสาวต้องการอยากจะรู้สิ่งใด เขาจึงเอ่ยบอกก่อนที่แกจะได้ถาม หงุดหงิดแต่ก็ไม่อยากแสดงออกมากที่อีกคนอยากจะรู้เรื่องส่วนตัวเขา จนบางครั้งมันก็เกินหน้าที่จนเกินไป
“เมื่อวานยังดีๆ อยู่ ไปทำอีท่าไหนคะถึงได้ป่วยเอาได้แบบนี้”
“ก็หลายท่าอยู่ครับ ผมสายแล้ว ฝากป้าด้วยแล้วกัน!” นางเรือนแทบจะเบิกตากว้างให้กับคำตอบที่ไม่รู้จักอายฟ้าอายดินเอาเสียเลยของเจ้านายน้อย มันพาลทำให้เคืองอีกคนที่นอนป่วยอยู่ข้างบนนั่นด้วยที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องยอมรับข้อเสนอบ้าๆ ของเขา ต่อให้ไม่มีทางเลือก แต่การขายตัวเองเพื่อใช้หนี้แบบนี้นางไม่เห็นด้วยเลย
ดวงตะวันรู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องเบาๆ ดังขึ้น หญิงสาวรู้สึกอายต่อสายตาของป้าเรือนที่กำลังมองจ้องกันอยู่ไม่น้อย รู้ดีว่าหญิงชราน
