ดวงตะวันป่วยหนักอยู่เกือบอาทิตย์ก่อนจะหายเป็นปกติถึงได้รับอนุญาตจาก ‘พี่คิม’ ให้ออกมาเดินเล่นได้ตามปกติ เธอไม่รู้ว่าวาคิมคิดอะไรอยู่ถึงได้สั่งให้เธอกลับมาเรียกเขาแบบนี้ซ้ำยังให้แทนตัวเองว่า ‘ดวง’ เหมือนอย่างที่เคยทำแต่นั่นมันไม่ใช่เรื่องยากเย็นเลย
และเธอมีความสุขทุกครั้งที่เรียกเขาแบบนี้
“ดวงขอเข้าฟาร์มด้วยได้ไหมคะ” หญิงสาวที่หมู่นี้ใจกล้าที่จะเอ่ยขออะไรจากเขามากขึ้นตัดสินใจขอ แต่อีกคนกลับชักสีหน้าใส่
“ไม่ได้! เพิ่งจะหายป่วยจะเข้าไปทำไม อยู่ที่นี่แหละ” ที่ไม่ให้ไปด้วยก็เพราะห่วงทั้งนั้น เขาไม่ชอบเห็นเธอเวลาป่วยเพราะใบหน้าซีดๆ นั่นมันทำให้เขาใจหายที่ได้เห็นจนต้องหยุดงานเป็นอาทิตย์เพื่ออยู่ดูแล
“แต่ดวง…”
“อย่าดื้อ! บอกให้อยู่ก็อยู่ไป!!” คนถูกตวาดน้ำตาคลอก่อนจะเบือนหน้าหนี ไม่รู้เป็นอะไรช่วงนี้เธอถึงได้มีอาการแบบนี้บ่อยๆ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมันไม่มากเท่านี้ และผลดีข้อเดียวของมันก็คงเป็น…
