‘คนเราโง่เวลามีความรักและมักคิดว่าตัวเองฉลาด’
ภามไม่ยอมรับคำนี้สักเท่าไหร่ เขาได้แต่บอกกับตัวเองว่าต่างจากคนอื่น เพราะเขาไม่เคยรัก ไม่คิดจะรัก มากกันนั้นคือรักไม่ได้ สิ่งเดียวที่ควรทำคือการทรมานคนใจร้ายไปเรื่อย ๆ จนกว่าเจ้าตัวจะรู้สำนึกถึงความผิด
“เรนไม่เข้าใจว่าคุณเป็นบ้าอะไร เมื่อก่อนอยากห่างจะเป็นจะตาย แล้วทำไมตอนนี้ดื้อดึงไม่เลิกคะ”
“คุณแยกคำว่าห่างกับเลิกไม่ได้จริง ๆ หรือแกล้งกันแน่”
คำว่าห่างไม่ได้แปลว่าอยากเลิก แค่ห่างให้มีเวลาพักหายใจหายคอกันบ้าง
ห่างที่เขาต้องการคือสามวันแค่นั้น เรนนี่กลับหายไปห้าวันเต็ม แบบนี้ไม่เรียกห่างหรอก เรียกหายสาบสูญมากกว่า เธอไม่ได้มีตำแหน่งในการควบคุมความสัมพันธ์ขนาดนั้น
“เพราะคนที่มีสิทธิ์บอกเลิกคือผมคนเดียว” เจ้าของร่างสูงเอ่ยอย่างคนเห็นแก่ตัว ไม่แคร์หรอกว่าใครจะคิดหรือมองอย่างไร
“เฮ้ย! อย่าเห็นแก่ตัวได้ปะ ล้อเล่นกับความรู้สึกผู้หญิงอยู่ได
