เรนนี่นั่งอยู่ภายในร้านด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วน คล้ายกับกำลังมีสายตากำลังจับตามองเธอตลอดเวลา วันนี้เธอเอาพิกซี่มาฝากอินเลี้ยง เขาเลยนัดรับข้างนอกเพราะอยากชวนเธอมากินข้าว ซึ่งเรนนี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ตลอดหลายวันมานี้ อินคอยให้คำปรึกษาเรื่องการเลี้ยงพิกซี่ตลอด จนกลายเป็นพ่อพิกซี่อีกคน
อินเล่าให้ฟังว่าเขาตั้งใจจะเข้าไปช่วยพิกซี่เช่นเดียวกัน แต่เธอดันตะโกนขึ้นมาเสียก่อน การสนทนาอย่างเป็นธรรมชาตินั้น ส่งผลให้เรนนี่คลายความอึดอัด ปลดปล่อยอารมณ์ไปตามความรู้สึก เรนนี่รู้สึกว่าตัวเองยิ้มบ่อยมากกว่าปกติ
จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งชั่วโมง อินขอตัวกลับก่อน หญิงสาวไม่ได้แยกตัวออกไป แต่เลือกจะนั่งเล่นในร้านต่อ ใบหน้าสวยยิ้มหวานประดับใบหน้า หัวใจเริ่มเต้นแรงเวลาสบตากับอิน
อารมณ์หวั่นไหวหายวับไป เมื่อภามมานั่งตรงข้าม สีหน้าบอกชัดว่าไม่เป็นมิตร เรนนี่ดื่มน้ำเล่นโทรศัพท์ต่อไม่สนใจ ถ้าคิดว่าการมานั่งเงียบแล้วเ
