บทที่ 10 เรามาหย่ากันเถอะ

1346 คำ

บทที่ 10 เรามาหย่ากันเถอะ   อุ๊.....แหวะ....แค๊ก......   ปรีดาภรณ์ถูกปลุกขึ้นมาด้วยอาการวิงเวียนศีรษะ และอาเจียนออกมา หญิงสาวรีบวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำตั้งแต่เช้าตรู่ ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วหญิงสาวจึงอาบน้ำลงมาทำกับข้าวรอเหมราชตื่น นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วที่หญิงสาวไปทำงานร้านเพื่อนสนิท เหมราชไม่พอใจเท่าไรนักแต่หญิงสาวก็ไม่ฟัง นี้อาจจะเป็นครั้งแรกเลยที่เธอกล้าขัดคำสั่งของสามีตน เหมราชยังหาเรื่องเข้ามารังแกปรีดาภรณ์ในห้องนอนอยู่เรื่อยๆ ทุกครั้งที่เหมราชมาเขาจะค้างห้องนอนหญิงสาว แต่ถ้าคืนไหนเหมราชไม่มาหญิงสาวก็จะนอนคนเดียวเช่นเช้านี้   "ทานข้าวก่อนค่ะพี่เหม" "อืม ทานด้วยกันสิทับทิม วันนี้ไปร้านหรือเปล่า " "ไม่ค่ะ วันนี้ทิมรู้สึกไม่ค่อยสบาย ว่าจะพักผ่อนสักวันเมื่อวานทิมอบเค้กไว้เผื่อแล้วค่ะ" "อืม ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่ละกันนะ " "ค่ะ"   เหมราชมาถึงที่ทำงานก็รีบเคลียร์งานให้เสร็จกะไว้ว่าถ้าเส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม