“ใต้เท้าฟงผู้ภักดีบอกกล่าวแก่ฝ่าบาทหรือไม่ว่า บัดนี้ท่านแปรพักตร์เสียแล้ว”จางเย่าหยาง พูดเสียงดังฉะฉานในแบบของเขา ไม่เคยเกรงกลัวใคร อุปนิสัยต่างจากจางหลงชัดเจนคนผู้หนึ่งเงียบงัน อีกผู้หนึ่งเปิดเผยแต่ไม่แน่ว่าจะจริงใจแม้จะร่วมบิดากัน แต่จางหลงกลับเงียบขรึมในเวลาที่สมควรเงียบ พูดในยามที่ต้องการพูดก็เท่านั้น
“องค์ชายแปดท่านไม่กล่าวเกินไปหน่อยหรือ ข้าเพียงแต่รู้สึกว่า บัลลังก์ภายใต้ฮ่องเต้จางหลง เสมือนพายเรืออยู่ในอ่าง แม้จะไม่มีทีท่าว่าเรือจะจมแต่ก็ไม่มีทางที่จะกลับเข้าไปในฝั่งได้”
“ท่านต้องการสิ่งใดในเมื่อตอนนี้แคว้นฉินรุ่งเรืองจนแคว้นเหลี่ยงต้องการครอบครอง”
“เรื่องนี้ คิดว่าองค์ชายแปดสมควรจะได้รับรู้ กุ้ยเฟยของฝ่าบาทตอนนี้ถูกฮ่องเต้แคว้นเหลี่ยงชิงไปปานนี้เป็นอย่างไรไม่อาจทราบได้”
“ฝ่าบาท มีสนมนางในมากมายเพียงแค่กุ้ยเฟยเพียงคนเดียวจะยี่หระเชียวหรือ”พูดไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่เริ่ม เข้าใจบางอ
