เพิ่งรู้... ว่างานศพดำเนินมาได้สามวันแล้วในวันที่ฉันมาถึง
น่าแปลก ที่ไม่มีใครบอกฉันเลย ไม่มีใครโทรแจ้งฉันแม้แต่ธีรเจต ไม่มีใครคิดว่าฉันควรรับรู้ถึงการจากไปของธีรพลเลยแม้แต่คนเดียว ราวพวกเขาไม่เห็นว่าฉันมีความสำคัญ...พอที่จะมาร่วมงานศพ ทั้งที่ฉันก็เป็นพี่เลี้ยงของธีรพลและอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ตั้งนาน
“พอดีผมติดงานก็เลยมาช้ากว่าคนอื่นๆ ถึงต้องขับรถมาเอง ไม่ได้มาพร้อมญาติคนอื่น”
เทวสิทธิ์กล่าว...ออกปากพูดเพื่อทำลายความตึงเครียดและเงียบสงัดภายในรถ
ขณะนั้น ฉันนั่งข้างเขาอยู่บนรถเก๋งสีบรอนซ์ มีป้าแม่บ้านกับเครือนั่งอยู่ด้วยกันที่เบาะหลัง ด้วยความที่เทวสิทธิ์ไม่ชินทางนัก ออกตัวว่ากว่าจะขับมาถึงคฤหาสน์ได้...ก็ต้องอาศัยแผนที่ๆพี่ชายคนโตเคยเขียนไว้ให้เมื่อหลายปีก่อน การจะไปถึงงานศพในเมืองได้ เขาต้องอาศัยป้ากับเครือเป็นคนบอกทาง
