เย็นวันนั้น...เทวสิทธิ์มานั่งทานอาหารกับพวกอัครโยธินด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียดกว่าเมื่อวาน มีเพียงเสียงช้อนกระทบเคร้งเพียงเบาๆสลับกับเสียงพูดคุยระหว่างธีรไนยกับเทวสิทธิ์ ด้านธีรนันท์กับคนอื่นๆนั้น...ไม่มีใครเอ่ยปากคุยกับเทวสิทธิ์เลย
...ก็สมควร ที่พวกเขาจะทำอย่างนั้น ก็ในเมื่อวันนี้เทวสิทธิ์ เจ้านายของฉัน เขาได้ก่อเรื่องไว้อย่างแสบสันทีเดียว
“วันนี้คุณหายไปไหนมาเหรอครับ” ธีรไนยถามสีหน้าเกรงใจ
“อ๋อ พอดีผมรู้สึกเจ็บคอเล็กน้อยเลยออกไปหาซื้อยากินข้างนอก”
“แต่เห็นรถคุณยังจอดอยู่ที่ลานจอดนี่ครับ” พี่ชายใหญ่ของบ้านถามอีก...
“ผมขอติดรถออกไปกับพวกคนงานในคฤหาสน์น่ะครับ”
มันโกหก...
คล้ายฉันได้ยินคำพูดนั้นดังมาจากธีรนันท์ที่นั่งอยู่ถัดไปจากธีรไนย แม้เขาไม่ได้เอ่ยปาก แต
