ตอนที่ 1
1325 คำ
ตอนที่ 1
คิณฑ์ เทวทัต เจ้าของรูปร่างที่แสนจะเพอร์เฟค ด้วยความสูง 189 เซนติเมตร เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมซึ่งมีสาขาต่างๆอยู่ทั่วโลกเกือบร้อยแห่ง กำลังนั่งมองออกไปนอกตึกสูง 89 ชั้น กลางกรุงโรม ด้วยความคิดต่างๆมากมาย และหนึ่งในความคิดนั้นคือ เรื่องครอบครัวของเขา เมื่อวานมารดาของเขาโทรสายตรงมาจากประเทศไทยเรื่องการหาคู่ครองให้แก่เขาซึ่งเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูล ด้วยอายุขนาดเขาสมควรจะต้องมีครอบครัวได้แล้ว นั่นคือความคิดของมารดา แต่ชายหนุ่มเองกลับยังไม่คิดแบบนั้น ชีวิตโสดแบบนี้เขาก็มีความสุขดี มีเพื่อน เฮฮา สังสรรค์กันบ้าง และมีสาวๆเข้ามาให้ควงไม่เว้นในแต่ละวัน แล้วทำไมเขาจะต้องมีครอบครัวด้วย
“นีน่า เข้ามาพบผมหน่อย”
ชายหนุ่มกดโทรศัพท์เรียกเลขาหน้าห้องเข้ามาพบ
“สวัสดีค่ะ ท่านประธาน มีอะไรให้นีน่ารับใช้คะ”
หญิงสาวเป็นเลขาให้กับชายหนุ่มได้ประมาณ 2 ปีแล้ว นีน่าเป็นผู้หญิงสวยมีรูปร่างดี และทำงานเก่ง
“พรุ่งนี้เช้าผมจะกลับประเทศไทย เตรียมเครื่องให้พร้อม แล้วคุณมีงานอะไรด่วนที่ค้างอยู่รีบเอามาให้ผมเซ็นเลยนะ อ้อ อีกอย่าง ถ้ามีใครมาถามหาผมบอกว่าผมไปต่างประเทศไม่มีกำหนดกลับนะ ถ้ามีงานด่วนก็ส่งให้ผมทางอีเมลได้เลย”
เพราะเขาไม่ได้กลับประเทศไทยมาจะเกือบปีแล้ว มารดาก็โทรมาบ่นแทบทุกวันว่าไม่กลับบ้านไปเยี่ยมท่าน ชายหนุ่มจึงถือโอกาสนี้ไปทำงานที่โน่นด้วยเลย
“ค่ะ ท่านประธาน แต่บ่ายนี้ท่านประธานมีประชุมเรื่องโครงการสร้างโรงแรมแห่งใหม่นะคะ”
นีน่าบอก
“อืม ผมรู้แล้ว คุณโทรเรียกวินมาให้ผมด้วย”
“ได้ค่ะท่านประธาน”
หญิงสาวตอบออกมาก่อนจะเดินออกไปทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง
การประชุมในช่วงบ่ายกินเวลาไปเกือบ 4 ชั่วโมง พอเสร็จการประชุมชายหนุ่มจึงเลือกที่จะกลับคอนโดเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกลับประเทศไทยในพรุ่งนี้เช้า
ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในกรุงเทพมหานคร
“เชิญคุณ ลลิตา คงคาม ในห้องตรวจหมายเลข 5 ค่ะ”
เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกคนไข้ที่เข้ารับการตรวจภายใน
“สวัสดีค่ะ เป็นอะไรมาคะ” หมอหญิงเอ่ยถามออกไป
แพทย์หญิงอรัญญา เศวตภัคดิ์ หรือหมอมิว หญิงสาวมีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาสะสวย ผิวขาว เป็นหมอสูตินารีแพทย์ ประจำโรงพยาบาล และพ่วงด้วยลูกเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย
“คือดิฉันว่าจะตรวจมะเร็งปากมดลูกค่ะ” คนไข้บอกออกไป
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวตามพยาบาลไปเปลี่ยนชุดนะคะ” พูดเสร็จหญิงสาวก็หันไปพยักหน้าให้กับพยาบาลเพื่อพาคนไข้ไปเตรียมตัวตรวจ
เวลาผ่านไปจนกระทั่งเลิกงาน แพทย์หญิงอรัญญา หรือหมอมิว ก็เก็บของกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก หญิงสาวจึงเอ่ยอนุญาตออกมา
“เชิญค่ะ”
คุณหมอสาวเอ่ยอนุญาตออกไป ก่อนที่จะเห็นหญิงสาวหน้าตาสวยเดินเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“สวัสดีคนสวย เย็นนี้ว่างรึเปล่า”
เสียงเล็กที่ดัดจนห้าวพูดขึ้น ก่อนที่หน้าสวยจะงอง้ำกับคำตอบที่ได้กลับมา
“ว่างเสมอสำหรับคนขี้เหร่”
หญิงสาวตอบกลับด้วยท่าทางขำๆ
“แหมแกก็ จะให้ตาสวยหน่อยไม่ได้เลยไง"
คุณหมอตาพูดออกมางอนๆที่เพื่อนสาวมาบอกว่าตัวเองขี้เหร่
“อ่าวจะมีคนสวยสองคนได้ไง คนหนึ่งสวยคนหนึ่งก็ต้องขี้เหร่สิ ฮะฮะ” หมอสาวบอกพร้อมกับหัวเราะดังออกมาอย่างอดใจไว้ไม่อยู่
“ถ้าอย่างนั้นน่ารักได้รึเปล่าแก”
หมอตายังคงไม่หยุดต่อรอง จนในที่สุดคุณหมอมิวก็ยอมแพ้
“อะ งั้นน่ารักก็ได้”
หมอสาวพูดพร้อมเดินไปหยิกแก้มป่องๆนั้นอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะจูงมือกันเดินออกไป
แพทย์หญิงมิตา คณาวรรณ หรือหมอตา เป็นหมอศัลกรรมหญิงสาวมีรูปร่างหน้าตาสะสวย ออกไปทางแนวคมเข้ม เป็นเพื่อนกับหมอมิวมาตั้งแต่มัธยมต้น ทั้งสองเรียนด้วยกันมาตลอด จนกระทั้งจบมาก็ได้เข้าทำงานที่เดียวกัน
สองสาวขับรถเข้ามาจอดในผับที่มือชื่อเสียงใจกลางกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นสถานที่ ที่พวกเธอจะนัดเพื่อนๆเพื่อมาปลดปล่อยความเครียดจากการทำงานเป็นประจำ
ผับแห่งนี้เป็นผับของเหล่าบรรดาคนรวย เซเลป ดารา คนมีชื่อเสียงต่างๆเข้ามาใช้บริการ เพราะถือว่าเป็นที่ๆมีการรักษาความปลอดภัยได้ดีและเก็บความลับขอลูกค้าได้ดีเยี่ยม จึงไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายและข่าวเสียๆหายๆต่างๆจะหลุดออกไป
สองสาวเดินเข้าไปในโซนแขก วีไอพี ก็เจอเพื่อนๆประมาณ 3-4 คนนั่งกันอยู่
“สวัสดี สองคุณหมอสุดสวย” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น
“ทำไมวันนี้ไม่มีบอดี้การ์ดมาประกบละ” เพื่อนของหญิงสาวเอ่ยแซวขึ้น
“วันนี้บอดี้การ์ดหยุดพัก” หมอตาพูดขึ้น
“แหมพวกแกก็ พี่มาร์กกับพี่แม็คเขาไม่ว่างขนาดนั้นหรอก และอีกอย่างเราก็โตแล้ว รู้ไว้ด้วยไม่ต้องมีบอดี้การ์ด” หมอมิวบอก เพราะปกติแล้วพวกพี่ชายเธอจะผลัดเปลี่ยนกันมาคอยเฝ้าเวลาเธอออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ แต่หลังๆนี้งานยุ่งทั้งสองจึงไม่ค่อยได้ออกมาเฝ้าน้องสาวสุดที่รักเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่วายโทรมาเช็คตลอดเวลา
“ย่ะ ยัยคุณหมอ” เพื่อนของหญิงสาวเอ่ย
“ว่าแต่พวกแกจะดื่มอะไรก็สั่งเลยนะ วันนี้ไอ้ภัทรเลี้ยง"เพื่อนของหมอสาวพูดขึ้น
“เนื่องในโอกาสอะไรอะ” หมอตาถาม
“ก็เนื่องในโอกาสที่มันได้เจอหัวใจอีกครั้งไงละ ฮะฮะฮะ”
หมอมิวรีบหลบสายตาของเพื่อนหนุ่มที่ส่งมาให้ทันที เธอรู้ว่าเพื่อนหนุ่มรู้สึกยังไงกับเธอแต่เธอเห็นเขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่ด้วยความเป็นเพื่อนก็ไม่กล้าจะพูดปฏิเสธออกไปตรงๆ จนหมอตาที่พอจะเดาเหตุการณ์ออกรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่จะเกิดความอึดอัดระหว่างกันขึ้น
“ถ้าอย่างนั้นเราสั่งเครื่องดื่มกันดีกว่าเราเอามาตินี่ แล้วมิวละเอาอะไร” หญิงสาวเอ่ย
“เราเอาเหมือนตาอะ” หมอมิวตอบก่อนที่ทุกคนจะพูดคุยกันไปเรื่อยๆจนกระทั้ง 5 ทุ่ม สองสาวจึงขอตัวกลับเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าเวรเช้าด้วย
“เดี๋ยวเราไปส่งมิวก่อนค่อยกลับคอนโดนะ” หมอตาพูดขึ้นเพราะทั้งสองนั่งรถมาด้วยกัน โดยรถของหมอมิวจอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล
“โอเค” หมอมิวตอบเพราะยังไงคอนโดของเธอกับเพื่อนสาวก็อยู่ใกล้กัน
พอขึ้นมาบนรถ สองสาวก็เริ่มคุยกันถึงเรื่องต่างๆ จนมาถึงเรื่อง ภัทร หรือ ธนภัทร อัครสกุล ซึ่งภัทรเป็นเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาพร้อมกันกับสองสาวแต่ภัทรเลือกเรียนทันตแพทย์ และตอนนี้เปิดคลินิกเป็นของตัวเอง ชายหนุ่มแอบรักหมอมิวตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปัจจุบัน ทุกคนในกลุ่มก็รู้ดี แต่หมอมิววางตัวค่อนข้างดีและแสดงออกชัดเจนว่าเป็นได้แค่เพื่อน ทำให้ หมอภัทรไม่กล้าที่จะแสดงออกอะไรกับหมอมิวมากนักได้แต่แอบรักไปเรื่อยๆ เพราะเขาหวังว่าสักวันหนึ่งหมอมิวอาจเปิดใจให้ เพราะตอนนี้หมอมิวก็ยังไม่มีใครด้วยเขาจึงยังมีโอกาส
- ผู้เขียน
