วิวาห์จำยอม

ตอนที่ 2 เกลียดขี้หน้า

คาร์เตอร์ โลเบส เขาใช้สายตามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเสน่หาและต้องการแทะโลมโดยไม่มีการปิดบังใดใดด้วยสายตาที่แทบจะกลืนกินไปทั้งตัว

ร่างบางเองเมื่อเดินเข้ามาในห้องนี้ก็สังเกตุได้ว่ามีคนจ้องมองมาที่เธอ มองแบบหยาบคาย และไม่ใช่ใครที่ไหนคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอนี่แหละผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้าของผับหรูแห่งนี้ เธอได้แต่คิดในใจว่าคนพวกนี้รวยเสียเปล่าแต่เรื่องมารยาทต้องไปฝึกกับเด็กประถมใหม่เสียแล้ว แต่ก็นั่นแหละแม้สายตาเขาจะดูเย็นชา แต่เขาจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ ถ้าหากตัดเรื่องนิสัยเสียของเขาออกไปก็จัดว่าเขาคงมีผู้หญิงทั่วทั้งเมืองหมายตาไว้เป็นแน่

" เชิญครับสาวๆมานั่งเลยครับ พวกผมยินดีต้อนรับ ทำตัวตามสบายนะครับ ถึงพวกเราจะเป็นมาเฟียแต่กับผู้หญิงพวกเราอ่อนโยนมากไม่ต้องกลัวไปหรอกนะครับสาวๆ รับรองว่าคืนนี้พวกเราได้สนุกกันทั้งคืนแน่ๆ "

แดเนียลเอ่ยชวนสาวๆ โดยสายตาไม่ละไปจากซาร่า สาวน้อยคนที่เขาถูกใจ เขามันคนเจ้าชู้แต่ก็ไม่เคยถูกใจใครสักครั้งเลย นี่คงเป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าสาวสวยคนนี้ทำให้หัวใจของเขามันเต้นแรงแปลกๆ ที่ผ่านมาคนอย่างแดเนียลฟันแล้วทิ้งจนเป็นนิสัย ไม่มีใครรั้งเขาไว้ได้สักคนและคนที่พูดไม่ฟังเขาเองก็ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ เขามันคนภายนอกยิ้มเก่งแต่ภายในโหดอย่าบอกใครเลยล่ะ

น้ำเพชรที่กำลังจะไปนั่งข้างเพื่อนของคาร์เตอร์เพราะไม่อยากให้เขาอยู่ไกล้ๆแล้วใช้สายตาที่เธอไม่ชอบใจนักมองมาแบบนี้ แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะร่างสูงรีบตวัดเอวเธอให้ล้มลงมานั่งข้างๆตัวเขาบนโซฟา ทีแรกนั่งตักแล้วด้วยซ้ำแต่เธอก็รีบเบียดลงมานั่งข้างๆแทนแม้จะตัวติดกันก็ดีกว่านั่งบนตักก็แล้วกัน ด้วยความที่ทำงานอยู่ในที่แบบนี้มานานพอสมควรจึงมีวิธีเอาตัวรอดอยู่บ้าง

น้ำเพชรรู้สึกตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ แต่ก็ยังรับมือกับสถานการณ์นี้ได้ เธอมีความใจเย็นมากพอถ้าเป็นเรื่องงาน แต่ก็นะอย่าให้มันมากไปเพราะความอดทนของคนเรามันก็มีขีดจำกัดของมัน ถ้ามันขาดสะบั้นลงไปเธอกลัวว่ามันจะไม่เป็นผลดีต่อใครเลยน่ะสิ มาเฟียก็มาเฟียเถอะน้ำเพชรไม่กลัวหรอกนะ เพราะเธอก็เจอแบบนี้มานับไม่ถ้วนเหมือนกัน ตั้งแต่เข้ามาทำงานที่นี่ก็เหมือนออกรบอยู่ทุกวัน เจอเสี่ยบ้ากามบ้าง เจอคนแปลกๆบ้างแต่เธอก็จัดการได้ดีมาโดยตลอด กับเขาก็คงเช่นกันร่างบางคิดในใจเพื่อเป็นการให้กำลังใจตัวเองอยู่แบบนั้น

ทางด้านคาร์เตอร์เมื่อเห็นว่าร่างบางไม่มีท่าทีตกใจเขาก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่เพราะผู้หญิงที่ทำงานแบบนี้ก็ต้องเคยผ่านผู้ชายมาแล้วนับไม่ถ้วน เขาไม่คิดว่าเธอจะบริสุทธิ์ผุดผ่องหรอกนะ สถานที่แบบนี้จะหาคนแบบนั้นมันก็เหมือนงมเข็มในมหาสมุทรแล้วล่ะ เขาเพียงแต่ถูกใจเธอและอยากสานต่อความสัมพันธ์ในคืนนี้ก็เท่านั้นและหวังว่าอำนาจเงินของเขาจะทำให้เธอปฏิเสธไม่ลง แม้จะต้องจ่ายอีกเท่าตัวหรือสองเท่าตัวจากที่เคยจ่ายให้คู่นอนก็ตาม เขายินดีหากถูกใจก็ไม่มีคำว่าแพงสำหรับเขาหรอกนะ มีแต่คำว่าวินวินกันทั้งคู่

" ฉันชงเหล้าให้นะคะ ไม่ทราบว่าคุณชอบแบบเข้มหรือไม่เข้มคะ "

น้ำเพชรเอ่ยถามคนข้างกายใบหน้าของเธอเรียบเฉยไร้อารมณ์ริมฝีปากราบเรียบเป็นเส้นตรงไม่แสดงความรู้สึกใดใดออกมาแม้แต่น้อยนิดเหมือนคนตายทั้งที่ยังหายใจ แต่สุดท้ายก็ได้มาแค่ความเงียบจากคนร่างสูงตรงหน้าเหมือนอยากให้เธอจัดการให้เอง เธอจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ แต่ชงให้ดื่มแบบที่เธอชอบมันเสียเลย ใครบอกถามแล้วไม่ตอบเธอก็จะชงแบบตามใจเหมือนกันแหละ หมั่นไส้นัก!!

คาร์เตอร์เขาไม่ตอบร่างบางเพราะไม่เห็นถึงความจำเป็นต้องสนทนากันให้มากมายสุดท้ายก็จบที่เตียงอยู่ดี เขานั่งดื่มไปสักพักพอเริ่มได้ที่มึนหัวแล้วนิดหน่อยจึงเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าราบเรียบอย่างคนไร้หัวใจไร้ความรู้สึก

" เท่าไหร่ "

น้ำเพชรรีบหันมาเผชิญหน้ากับเขาทันทีด้วยความโกรธ คนบ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาถามเธอทื่อๆแบบนี้กัน ไร้มารยาทที่สุดเท่าที่เธอเคยเจอมาเลย ในใจภาวนาอย่าได้เจอเขาข้างนอกอีกเลยนะนิสัยไม่ผ่านอย่างแรง น้ำเพชรขอแบนคนประเภทนี้ค่ะ

" ฉันไม่ได้ขายค่ะ แค่มาชงเหล้าเฉยๆ ถ้าคุณต้องการอย่างอื่นที่มากกว่าการดื่ม ฉันจะเรียกคนอื่นมาให้นะคะ "

ร่างบางตอบออกไปด้วยความโมโหสุดขีด และหาทางออกจากห้องนี้ด้วย เธอไม่ชอบเอาเสียเลย บรรยากาศมันอึดอัดไปหมด อยากจะออกไปกรี๊ดข้างนอกให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ถ้าไม่ติดว่าเขาเป็นคนจ่ายเงินเดือนเธอนะแม่จะด่าให้ลืมทางกลับบ้านเลยคอยดู มีอย่างที่ไหนถามซื้อผู้หญิงได้หน้าตาเฉยคงคิดว่าตัวเองหล่อมากสินะ(ก็หล่อมากจริงๆนั่นแหละ)แล้วไงล่ะเธอก็สวยมากแถมมีค่ามากกว่าที่เขาคิดเป็นไหนๆด้วย