ห้องนักโทษ
เวลาผ่านไปเนิ่นนานเพียงใดก็มิอาจรู้ได้ ร่างสูงที่เต็มไปด้วยบาด แผลฉกรรจ์กำลังสำแดงฤทธิ์เดชให้กับเจ้าของร่างอย่างแสนสาหัส ทั่วร่างเต็มไปด้วยบาดแผลที่กำลังระบมและก่อให้เกิดพิษไข้จนเกิดอาการหนาวสั่นสะท้านขึ้นมาทันที ร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลเริ่มสั่นสะท้านทั้งๆ ที่ยังไม่รู้สึกตัว
“ขะ... ข้า... ข้าหนาว... หนาวเหลือเกิน!” จางเสี่ยวหมิงเอ่ยทั้งๆ ที่ยังไม่ได้สติ
“ท่านพี่... ท่านพี่เทียนอี้... ช่วยข้าด้วย... ช่วยข้าที... ท่านขงเหวินซือ... ช่วยข้าด้วย” กงกงหนุ่มละเมอเรียกชื่อคนที่ตนรู้จักและมีจิตผูกพันถึงอยู่ตลอดเวลา ร่างที่เต็มไปด้วยบาดแผลกำลังสั่นสะท้านและเริ่มขดเข้าหากันด้วยความหนาวเหน็บเพราะพิษไข้
ฉับพลันร่างของหนุ่มรูปงามปรากฏขึ้นภายในคุกหลวง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนมองเสี่ยวหมิงเต็มไปด้วยความเมตตา แต่เพียงครู่ก็ต้องส่ายหน้าไปมาด้วยความทุกข์ใจ
“สวรรค์ลิขิตแล้วนังหนู ข้ามิอา
