Chapter 6
ความรู้สึกลึกๆ ที่อยู่ข้างใน (1)
ท่ามกลางแสงไฟสลัว เทียนสีหวานกลางโต๊ะถูกจุดเพิ่มแสงสว่างส่งกลิ่นหอมกรุ่นฟุ้งกระจายจนอบอวลไปทั่วห้องรับประทานอาหาร ในความเงียบงันที่ด้านนอกห่มคลุมด้วยความมืดมิดยามราตรีกาล มทนาลัยนั่งนิ่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารเพียงลำพังด้วยความโดดเดี่ยวเดียวดาย เมื่อค่ำคืนนี้ไร้คู่ดินเนอร์ในคืนที่ฟ้าไร้ดาว นั่นคือความจริงที่หลอกตัวเองไม่ได้ กับการที่เขาไม่สนใจใยดีกันเหมือนวันวาน
'ไม่เป็นไรนะเค้ก ไม่เป็นไร เขากินกับคนอื่นมาแล้ว เธอกินคนเดียวก็ได้นี่นะ'
ปลอบตัวเองแล้วส่งอาหารที่ตั้งใจทำกับมือเข้าปาก เพียงแค่เคี้ยวอย่างช้าๆ แล้วกลืนลงคอ พร้อมสายตามองไปยังอาหารที่เรียงรายตรงหน้า พลันหยาดน้ำตาเม็ดโตก็ร่วงเผาะอย่างไม่อาจฝืน จู่ๆ หล่อนก็รู้สึกสะเทือนใจจนไม่อาจห้ามหยาดน้ำตาไม่ให้ไหลรินอวดแสงเทียนสาดส่องกลางโต๊ะ
'อาตุลย์ใจร้าย...ใจร้ายกับเค้กที่สุด'
แค่อาหารคำเดียวก็เกินพอก
