"ชักช้า ป้าสาเขาสอนงานเธอแบบนี้เหรอ" ซานเดอร์ที่นั่งไม่ลงเพราะร้อนๆหนาวๆที่ไม่ใช่การอยากเหล้ารีบเดินมาเปิดประตูทันทีที่มีเสียงเคาะดังขึ้น พร้อมกับเสียงบ่นจิจ้ะดังขึ้น ก็เขารอนานจริงๆอยากจะหลับแต่มันหลับไม่ลงทั้งที่ง่วงเต็มทน อย่าลืมว่าเขารอคอยอะไรไม่เป็น แต่คนฟังไม่ได้โมโหเธอกลับยืนตัวสั่นถือกะละมังใบเล็กใส่น้ำใส่ผ้าขนหนูมาพร้อม ตัวเธอสั่นจนน้ำในกะละมังใบเล็กสั่นไปด้วย เกิดมาไม่เคยเข้าห้องผู้ชายที่ไหนล่ะ จำความได้เธอนอนแต่ห้องรวมที่มีเด็กนับสิบมาตลอด มีเพื่อนก็มักมีแต่เพื่อนผู้หญิง และผู้ชายที่เธอจะได้เข้าไปในห้องของเขาก็เป็นคนที่เคยจะข่มขืนเธอมาก่อน ดอกแก้วถอยหลังอย่างช้าๆทั้งที่ประตูเปิดอ้ากว้างเข้าไปทุกขณะ "ฉันไม่ใช่ยักษ์ใช่มาร ไม่ต้องมากลัว มานี่" ซานเดอร์ไม่เคยอยากให้ใครยุ่งกับชีวิตเขามาเนิ่นนานแล้วโดยเฉพาะผู้หญิงแต่วันนี้เขากลับดึงข้อมือหญิงสาวที่ในสายตาเขาเธอดูธรรมดาสุดๆให้เข้าห