5
4824 คำ
เช้าวันต่อมา...
พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับต่างลงข่าวผู้ชายที่ติดอันดับ Top 10 ประกาศสละโสด ทำให้ใครๆ ต่างก็ให้ความสนใจ ข่าวนี้เป็นอย่างมาก
{คาสโนวาตระกูลดัง แพททริกสัน โรคาซานเดอร์ ประกาศลั่นกลางงานวันเกิดของมารดา ว่าเตรียมตัวสละโสดในอีกสามเดือนข้างหน้าอย่างแน่นอน พร้อมเปิดตัวแฟนสาวอย่างเป็นทางการพิมพลอย อัครเหมษ์สาวน้อยเชื้อสายไทย ที่หน้าตาสะสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ เธอคือบุตรสาวบุญธรรมที่เลโอนาดท์และมาดามแจสมินรับมาอุปการะ
กลายเป็นข่าวอภิมหาเซอร์ไพรส์แห่งปีไปเลยก็ว่าได้ครับ แหม! น่าตื่นเต้นจริงๆ ปล. สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารครับท่าน เจมส์ ลอยท์รายงาน}
Rocasander Grand Hotel...
แพททริกสันรีบตื่นนอนแต่เช้ามาสั่งงาน พร้อมกับมอบหมายหน้าที่ให้จิมมี่เจมส์ดูแลงานทุกอย่างแทน เพราะวันนี้ตนจะพาพิมพลอยไปออกเดต!
ขณะที่ชายหนุ่มเดินผ่านพนักงานทุกคนต่างรีบพากันทำความเคารพอย่างมึนงง ที่เห็นบอสใหญ่เดินยิ้มมาแต่ไกลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“อรุณสวัสดิ์ครับบอส ยินดีด้วยนะครับ” เดวิดผู้จัดการโรงแรมรีบเอ่ยแสดงความยินดี
“ขอบใจเดวิด ถ้างานมีปัญหาอะไรก็บอกเจเจได้เลยนะ ตอนนี้เขาจะรักษาการแทนฉันระยะหนึ่ง ไปละ ฉันรีบ!!” แพททริกสันเอ่ยก่อนจะเดินไปยัง บูกัตติ เวย์รอน สีดำเงา ที่พนักงานนำมาจอดรออยู่ด้านหน้าของโรงแรมอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะขับออกไปด้วยความเร็ว ท่ามกลางสายตาของพนักงานและแขกที่เข้าพัก ซึ่งพากันหันมองทั้งคนทั้งรถอย่างอิจฉาในความสมบูรณ์แบบของคาสโนวาตระกูลดังที่ขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ในเช้านี้!
พนักงานสาวแผนกต้อนรับแอบซุบซิบกันหลังเคาน์เตอร์ หลังจากคนที่เป็นหัวข้อของการสนทนาเพิ่งจะขับรถออกไปได้ไม่นาน
“ตอนแรกนะ ฉันคิดว่าคุณแพททริกจะได้กับยัยลูเซียน่าซะอีกขานั้นชอบวีนชอบเหวี่ยง แถมเวลามาที่นี่ก็ชอบวางตัวราวกับเจ้าของน่ะแกฉันละเกลียดแม่นี่จริงๆ” นีน่าพนักงานต้อนรับเอ่ยขึ้น
“เมื่อคืนฉันได้ไปช่วยบริการแขกในงานที่คฤหาสน์มา ฉันเห็นนางหน้าแตกกลางงาน แล้วส่งเสียงกรี๊ดจนคุณเจคอปสุดหล่อของฉันทนไม่ไหวต้องยกมือขึ้นปิดหูเลยแก!” เจนนี่ที่ได้ไปช่วยดูแลแขกที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์เมื่อคืน คุยอวดสองสาวที่ไม่ได้ไป
“แหม น้อยๆ หน่อยเถอะหล่อน คุณเจคอปของฉัน ฮ่าๆๆๆ อย่างแกน่ะเดินผ่านสักสิบรอบ คุณเจคอปยังไม่มองเลยย่ะ!” มินนี่ตอกกลับเพื่อนสาวอย่างรู้สึกหมั่นไส้
“โถๆ ทำอย่างกะแกไม่เคยฝันอย่างนั้นแหละมินนี่! ฉันเห็นนะเวลาที่คุณออร์แลนโด้พาสาวๆ มาฟาดที่นี่ แกก็ได้แค่มองเขาเดินผ่านแกไปอย่างไร้ตัวตนทุกครั้ง ฮ่าๆๆ ผู้ชายอะไร! เย็นชาชะมัดเลยอะ!” เจนนี่เอาคืนเพื่อนสาว
“เย็นชาแบบนี้แหละ มินนี่ชอบบบบบ” มินนี่เพ้อต่ออย่างสุขใจ เมื่อนึกไปถึงเจ้าชายน้ำแข็งที่ตนแอบชื่นชอบ
“แหม! ทำงานครับ ทำงาน! ถ้าอยากจะเพ้อจะฝันต่อ ไปฝันที่บ้านนะครับที่นี่ที่ทำงาน หรือว่ามีใครอยากจะกลับไปนอนฝันยาวสักสามเดือนบ้างไหม? เดี๋ยวผมจะได้เซ็นอนุมัติให้เลย!” เดวิดเอ่ยเตือน หลังจากที่ยืนฟังสามสาวมาสักพัก!
“ว้าย!” สามสาวตกใจที่จู่ๆ ผู้จัดการก็โผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียงจึงรีบพากันสลายตัวอย่างรวดเร็ว!
Rocasander Villa...
บูกัตติเวย์รอนสีดำเงาแล่นเข้ามาจอดด้วยความเร็ว แพททริกสันก้าวลงจากรถและเดินตรงไปยังห้องอาหารด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ทันทีที่ชายหนุ่มเดินเข้ามาถึงก็เจอทุกคนกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ เขารีบส่งยิ้มไปให้สาวเจ้าที่นั่งอยู่ข้างๆ กับมารดา
พิมพลอยหน้าแดงขึ้นมาทันใด ‘พระเจ้า! เธอนอนไม่หลับเลย เอาแต่คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทั้งหมดซ้ำไปซ้ำมา ทุกอย่างช่างดูราวกับความฝัน และคนที่ตอกย้ำว่าความฝันนั้นเป็นจริง! ก็ได้มายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้วตอนนี้!’
“สวัสดีครับพ่อ แม่ สวัสดีจ้ะน้องพิม!” แพททริกสันเอ่ยทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ขณะที่กำลังจะเข้านั่งข้างๆ กับสาวเจ้า พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นน้องชายเดินผิวปากลงบันไดมาอย่างอารมณ์ดี ชายหนุ่มชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามคนที่เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วยสีหน้าตึงๆ
“ทำไมนายยังอยู่ที่นี่! เมื่อคืนไม่ได้กลับไปนอนที่เพนต์เฮาส์ เหรอเจค?”
“พอดีผมไม่มีรถกลับน่ะป๋า จะขอยืมของพ่อไปใช้ก็เกรงใจ มันไม่เหมือนใช้รถของตัวเองน่ะ ว่าไหมครับ!” เจคอปส่งยิ้มยียวนไปให้พี่ชายที่ทำหน้าบูดบึ้ง มะลิฉัตรหัวเราะเบาๆ อย่างเข้าใจความรู้สึกของบุตรชายคนโต เพราะตนเป็นคนสั่งห้ามไม่ให้เจ้าตัวนอนที่คฤหาสน์ จนกว่าจะได้แต่งงานกับพิมพลอยซะก่อน
แพททริกสันโอดครวญกว่าจะยอมกลับก็เกือบตีสามทำให้จิมมี่เจมส์ที่นั่งรออยู่ตรงม้านั่งด้านหน้าคฤหาสน์ถึงกับสัปหงกเป็นพักๆ จนเธอต้องเอ่ยปากไล่ให้บุตรชายกลับไปนอนที่เพนต์เฮาส์! ไม่อย่างนั้นเช้านี้คงได้เห็นจิมมี่เจมส์นอนอยู่ตรงม้านั่งแน่ๆ
“รถนายมีตั้งหลายคันไม่ใช่เหรอ? ก็เอามาใช้สักคันสิ! แม่ครับ เมื่อคืนทำไมแพทนอนที่นี่ไม่ได้ แต่เจคนอนได้ แบบนี้แพทไม่ยอมจริงๆ ด้วย” ชายหนุ่มหันไปตัดพ้อต่อว่าผู้เป็นมารดาด้วยสีหน้าบึ้งตึงทันใด
“แหมๆ ป๋านี่ยังไม่ทันแก่ก็ขี้น้อยใจแล้วเหรอ อ๊ะ! หรือว่า...ใกล้จะแก่แล้วล่ะ หืม!” เจคอปหยอกพี่ชายต่ออย่างนึกสนุก
“เจคถ้านายพูดคำว่าแก่อีกคำเดียว ได้กินยำโปรตีนแต่เช้าแน่ อ้อ! ส่วนรถนายเอาคืนไปเลยฉันยกให้ แล้วไม่ต้องมานอนที่นี่อีก จนกว่าฉันกับน้องพิมจะแต่งงานกันเข้าใจไหม!” แพททริกสันบอกเสียงห้วนๆ พร้อมกับโยนกุญแจรถให้น้องชายอย่างเซ็งๆ
“งั้นผมกลับก่อนนะครับพ่อ แม่ พี่ไปก่อนนะสาวน้อย” เจคอปรีบคว้ากุญแจอรถ พลางยิ้มกว้างอย่างสมใจที่ได้รถคืน จากนั้นก็รีบโน้มหน้าเข้าไปหอมแก้มน้องสาวบุญธรรม แล้ววิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“ไอ้เจค!” แพททริกสันลุกขึ้นตะโกนตามหลังน้องชายตัวแสบอย่างโมโห ‘ไอ้น้องเวรนี่มันกวนจริงๆ เลยให้ตายสิ นี่ถ้าเราไม่ยอมยกรถคืนให้ สงสัยว่ามันต้องมานอนที่นี่ยาวแน่ๆ’ ชายหนุ่มกลอกตาอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้หญิงสาว แล้วรับประทานอาหารเช้าร่วมกับครอบครัว ท่ามกลางรอยยิ้มของเลโอนาดท์และมะลิฉัตร ที่แอบขำกับอาการหึงหวงของบุตรชายคนโต
พอทานอาหารเสร็จ แพททริกสันก็ขออนุญาตพาสาวเจ้าออกไปเที่ยวข้างนอก ตามประสาชายวัยสามสิบห้าที่กำลังอินเลิฟ มะลิฉัตรอนุญาตแต่ก็กำชับให้พาพิมพลอยกลับก่อนสี่ทุ่ม ชายหนุ่มอ้าปากค้างราวกับไม่เชื่อหูตัวเองเมื่อถูกกำหนดขอบเขตเหมือนเด็กวัยรุ่น ที่ห้ามกลับเข้าบ้านหลังสี่ทุ่ม!
หญิงสาวอมยิ้มขณะที่นั่งบูกัตติมากับอีกฝ่ายครั้งแรก เธอรู้สึกเขินอายอย่างบอกไม่ถูกกับสายตาที่หันมามองเธอเป็นระยะๆ
“พี่แพท จะพาน้องพิมไปไหนเหรอคะวันนี้?”
“น้องพิมอยากไปไหนล่ะคะ” เขาหันมาเอ่ยถามอย่างอารมณ์ดี
“น้องพิมอยากจะไปดูหนังเรื่อง The Avengers 2 ที่เพิ่งเข้าโรงน่ะค่ะ พี่แพทอยากดูไหมคะ?” พิมพลอยถามยิ้มๆ
“น่าสนุกนะคะ แต่พี่แพทว่า...ฟิฟตี้เชดส์ ออฟ เกรย์ (Fifty Shades Fo Grey) ก็น่าสนใจนะ” แพททริกสันเสนอ
“เอ่อ...น้องพิมว่าอเวนเจอร์ดีกว่าค่ะ” เธอรีบบอกอย่างอายๆ ‘บ้าจริง! ใครจะไปกล้าดูหนังรักอีโรติกกับเขากันล่ะ!’
“โอเคค่ะ อเวนเจอร์ก็อเวนเจอร์ พี่แพทตามใจน้องพิมค่ะ แต่ถ้ามีแผ่นออกเมื่อไหร่ พี่แพทจะซื้อเอาไว้ดูกับน้องพิมในห้องนอนของเราด้วยกันสองต่อสองนะคะ” แพททริกสันยังไม่ยอมละความพยายามที่จะดูหนังรักอีโรติกกับสาวเจ้าให้ได้
“ไม่ดูค่ะ! แล้วก็เลิกมองน้องพิมแบบนี้ซะที!” พิมพลอยตกใจที่อีกฝ่ายหันมามองเธอด้วยสายตาหื่นๆ ‘พระเจ้า! เธอชักจะเริ่มกลัวขึ้นมาแล้วสิ’
“กลัวอะไรคะ น้องพิม!” แพททริกสันแสร้งเอ่ยถาม ‘โถๆ แม่กวางน้อยของเขา สั่นใหญ่เลย หึๆ!’
“ก็กลัวที่พี่แพททำท่าทางหื่นๆ น่ะสิคะ” พิมพลอยบอกน้ำเสียงจริงจัง พลางส่งค้อนให้คนที่ยังไม่หยุดส่งสายตาแพรวพราวมาให้
“ฮ่าๆๆ ก็แฟนพี่น่ามองนี่คะ แล้วพี่ก็อยากจะทำอะไรๆ กับน้องพิมมานานแล้ว ก็เลยเก็บท่าทางไม่ค่อยอยู่ แต่ช่างเถอะค่ะ อีกเดี๋ยวน้องพิมก็ชินเอง เพราะหลังจากนี้...รับรองได้เห็นทุกวันแน่ๆ ค่ะ” แพททริกสันยอมรับอย่างหน้าด้านๆ ในความหื่นที่เก็บกดเอาไว้มานาน ‘ให้ตาย! เธอไม่รู้หรอกว่ามันอึดอัดและทรมานขนาดไหน!’
“พี่แพท! น้องพิมจะไม่คุยด้วยแล้วนะ” พิมพลอยคิดในใจอย่างหวั่นๆ พร้อมกับจินตนาการไปถึงฉากวาบหวิวในหนังรักอีโรติก ฟิฟตี้เชดส์ที่ไปดูกับเพื่อนสาวเมื่ออาทิตย์ก่อน แต่ไม่กล้าบอกให้อีกฝ่ายรู้ เพราะกลัวว่าเขาจะปล่อยความหื่นออกมาเยอะกว่าเดิม
The Diamond R…แพททริกสันอมยิ้มและลอบมองหญิงสาวเป็นพักๆ จนกระทั่งมาถึงห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ในเครือของโรคาซานเดอร์ที่ตนดูแลอยู่ เหล่าพนักงานต่างพากันหันมองอย่างสนใจ ที่เห็นประธานใหญ่แต่งตัวสบายๆ เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ และรองเท้าหนังสีน้ำตาล ซึ่งแทบจะไม่มีใครเคยเห็นมุมนี้มาก่อน แถมสาวน้อยที่เดินมาด้วยข้างๆ กายนั้น เป็นคนเดียวกับที่อยู่ในข่าวหน้าหนึ่งของวันนี้
“น้องพิมจะหาอะไรทานก่อนไหมคะ หรือว่าจะดูหนังเลย”
“เพิ่งทานข้าวมา น้องพิมว่าดูหนังเลยก็ได้ค่ะ” พิมพลอยตอบเสียงเบา
“จัดให้ตามคำขอครับเจ้าหญิงของพี่” ชายหนุ่มบอก พร้อมกับยิ้มกว้างให้หญิงสาว
‘โอ๊ย! นี่พี่แพทจะขยันหว่านเสน่ห์เธอทุกห้านาทีเลยเหรอ ไม่รู้หรือไงนะว่าแค่นี้เธอก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้ว’ พิมพลอยใบหน้าร้อนผ่าวกับคำพูดที่หวานปนเลี่ยนของอีกฝ่าย ที่ทำให้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงจริงๆ
ทั้งสองเดินเข้าไปในโรงหนัง VIP
ซึ่งที่นั่งออกแบบมาเหมือนเตียงนอน มีทั้งหมอนและผ้าห่ม บรรยากาศราวกับห้องนอนส่วนตัวไม่มีผิด
พิมพลอยมองห้องวีไอพีที่ไม่เคยได้เข้ามาใช้บริการเลยสักครั้งอย่างทึ่งๆ ‘นี่กะจะให้ได้กันในนี้เลยเหรอเนี่ย? พระเจ้า! ทั้งโรงมีแค่เธอกับเขาเท่านั้น! แถมแอร์ก็เย็นอย่างกับอยู่ขั้วโลกเหนืออีก’ หญิงสาวหันไปมองหน้าคนที่ยืนยิ้มอยู่ใกล้ๆ อย่างหวาดระแวง
หลังจากที่ทั้งคู่ขึ้นไปนั่งพิงบนเตียงได้ครู่หนึ่ง พนักงานก็ยกป็อบคอร์น ยี่ห้อ Garrett Popcorn ที่มีทั้งอัลมอนด์ แมคคาเดเมียคลุกกับคาราเมล (Almond Macadamia CaramelCrisp) พร้อมเครื่องดื่มเข้ามาเสิร์ฟ
พอหนังเริ่มฉายไปได้สักพัก แพททริกสันก็หันไปมองอาการที่สั่นเป็นเจ้าเข้าของสาวข้างกายอย่างขำๆ
“หนาวไหมคะ น้องพิม” ชายหนุ่มกระซิบถามที่ข้างหูเบาๆ ทำเอาคนที่กำลังหวาดระแวงถึงกับสะดุ้งนิดๆ อย่างตกใจ
“มะ...ไม่ค่อยหนาว ทะ...เท่าไหร่ค่ะ” เธอตอบเสียงสั่นๆ
“เหรอคะ แต่ทำไมพี่แพทถึงหนาวมากก็ไม่รู้สิ!”
แพททริกสันบอกพลางยกคนตัวเล็กมานั่งบนตักของตัวเอง จากนั้นก็ดึงผ้ามาห่มให้ แล้วใช้แขนสองข้างโอบกอดเธอเอาไว้อย่างถือโอกาส พิมพลอยดิ้นขัดขืนในตอนแรก แต่สุดท้ายก็ยอมให้อีกฝ่ายกอดแต่โดยดี
สามชั่วโมงต่อมา...
“น้องพิมคะ! น้องพิม! หนังจบแล้วค่ะ” แพททริกสันเรียกคนที่หลับสนิทไปตั้งแต่สามสิบนาทีแรก จนกระทั่งหนังจบแล้วสาวเจ้าก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เขานอนมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับตาพริ้มในอ้อมแขน มันทำให้ความรู้สึกบางอย่างก่อตัวขึ้นตั้งแต่ที่ขาเรียวสวยยกขึ้นมาพาดบนขาของเขา
จนกระทั่งตอนนี้บางอย่างของเขาก็ยังไม่ยอมสงบ! ไม่ว่าหนังที่ดูจะบู๊ดุเดือดแค่ไหน ก็ไม่สามารถดึงสายตาของเขาไปจากใบหน้าเธอได้เลย เขาจำต้องรีบปลุกเธอก่อนที่เขาจะระงับอารมณ์พลุ่งพล่านของตัวเองไม่ไหว!
“น้องพิมขอโทษค่ะ” คนที่เพิ่งตื่นอายจนหน้าแดง
“ไม่เป็นไรค่ะ น้องพิมจะนอนต่อไหมคะ พี่แพทจะได้นอนเป็นเพื่อนค่ะ” แพททริกสันบอกพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้หญิงสาว
“เอ่อ...ไม่แล้วค่ะ น้องพิมขอไปห้องน้ำก่อน พี่แพทรอน้องพิมที่หน้าโรงหนังนะคะ” เธอรีบลุกเดินออกไปยังห้องน้ำข้างนอก เพื่อเช็กความเรียบร้อยของตัวเองอย่างอายๆ
“ได้ครับ เจ้าหญิงของพี่” แพททริกสัขำเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของสาวเจ้า
ครึ่งชั่วโมงต่อมา...
หลังจากที่ทั้งสองเดินเล่นมาได้สักพักแพททริกสันก็เอ่ยชวนพิมพลอยเข้าไปนั่งข้างในร้านอาหารแห่งหนึ่ง ที่อยู่ตรงปีกซ้ายของห้างสรรพสินค้า ที่มีทั้งไวน์ แชมเปญ แล้วก็เบียร์ยี่ห้อดังมากมาย และเป็นร้านอาหารที่ผสมผสานความเป็นไทยกับอิตาเลียนเอาไว้ได้อย่างลงตัว
“น้องพิมอยากจะทานอะไรคะ” ชายหนุ่มเอ่ยถามยิ้มๆ
“อะไรก็ได้ค่ะพี่แพท” พิมพลอยเอ่ยพลางหันไปมองรอบร้านอย่างสนใจในสไตล์การตกแต่งที่ดูเรียบๆ แต่หรูหราอย่างที่สุด!
“งั้นพี่แพทสั่งให้น้องพิมแล้วกัน ขออกเป็ดอบซอสส้ม สลัดกุ้งชุบแป้งทอด ผักโขมอบชีส แล้วก็ฟิเรมิยอง มีเดียมแรร์ เครื่องดื่มขอเป็นเบียร์ Corona น้องพิมดื่มเบียร์กับพี่นะคะวันนี้” แพททริกสันหันมาเอ่ยกับสาวเจ้ายิ้มๆ
“ค่ะ” หญิงสาวพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย
“เอาตามนี้ครับ” ชายหนุ่มหันไปยืนยันรายการอาหารอีกครั้ง บริกรทวนรายการอาหาร ก่อนเดินไปกดบันทึกรายการที่คอมพิวเตอร์ส่งไปในเครื่องรับรายการยังบาร์และห้องครัวต่อ
สิบห้านาทีต่อมา... ทั้งอาหารและเครื่องดื่มก็ถูกลำเลียงมาวางบนโต๊ะจนครบ ท่ามกลางเสียงไวโอลินที่ดังแว่วมาอย่างไพเราะ ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันไปมาอย่างสนุก ท่ามกลางสายตาที่จดจ้องมาอย่างอยากรู้อยากเห็นของนักข่าว ที่บังเอิญมาเจอคู่รักตระกูลดังเข้า จึงแอบบันทึกภาพหวานของทั้งคู่เอาไว้!
ด้านนอกของร้านก็มีเหล่าบอดี้การ์ดของแพททริกสันนั่งสังเกตการณ์ ตามคำสั่งของจิมมี่เจมส์ ที่ให้ตามดูแลอย่างใกล้ชิด และคอยรายงานความเคลื่อนไหวของผู้เป็นนายให้ทราบอย่างต่อเนื่อง
ทั้งสองนั่งดื่มกันอย่างสนุก จนเวลาล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแบบไม่รู้สึกตัว! กระทั่งพนักงานในร้านเข้ามาแจ้งว่าทางร้านใกล้จะปิดแล้ว แพททริกสันจึงสั่งเช็กบิล และไม่ลืมให้ทิปพนักงานในร้านทุกแผนก
หลังจากที่ทั้งสองเดินออกมาถึงด้านหน้าของห้างสรรพสินค้า บอดี้การ์ดก็รีบเปิดประตูรถบูกัตติเวย์รอน ที่เตรียมมาจอดรอ
แพททริกสันพาพิมพลอยเข้าไปนั่งและขับออกไปท่ามกลางการติดตามของเหล่าบอดี้การ์ด ที่มาคอยดูแลความปลอดภัย
ด้านหญ้าอ่อนที่ถูกโคแก่หลอกล่อให้ดื่ม พอนั่งรถออกมาได้ไม่ถึงห้านาที ก็เผลอหลับไปอีกครั้ง
แพททริกสันนั่งอมยิ้มไปขับรถไปตามทาง มุ่งสู่เพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของโรงแรมโรคาซานเดอร์ แกรนด์ แทนการไปส่งสาวเจ้ากลับคฤหาสน์เพราะมือขวาคนสนิทของเขาโทร. มารายงานว่าพ่อกับแม่ของเขาบินไปเยี่ยมญาติที่อิตาลี ประมานอาทิตย์หนึ่งถึงจะกลับ โอกาสดีๆ แบบนี้ เขาไม่ยอมปล่อยให้พลาดอย่างแน่นอน!
Rocasander Grand Hotel...
แพททริกสันจอดรถแล้วเดินอ้อมมาอีกฝั่งเพื่อช้อนอุ้มสาวเจ้าที่หลับสนิทเข้าไปข้างในโรงแรม ทำเอาพนักงานต้อนรับที่ล็อบบีรวมทั้งผู้จัดการโรงแรมอย่างเดวิดที่กำลังจะออกไปข้างนอก ต่างพากันหันมามองอย่างตกใจที่เห็นหญิงสาวในอ้อมกอดของผู้เป็นนาย
‘พระเจ้า! เมื่อวานเพิ่งจะประกาศเปิดตัวคู่หมั้น วันนี้พาขึ้นห้องเลยเหรอเนี่ย? แถมสาวเจ้ายังหลับแบบไม่รู้สึกตัวอีก!’
“เดวิด! กดลิฟต์ซะทีสิ! จะมองอีกนานไหมฮะ!” แพททริกสันเริ่มจะหงุดหงิดที่เห็นอีกฝ่ายเอาแต่จ้องมองสาวเจ้า เขารู้ว่าเธอสวย และเขาก็หวงทุกครั้ง ที่เห็นใครจ้องมองเธอนานๆ
‘หึ! เดี๋ยวพ่อก็สั่งลดขั้นไปเป็นพนักงานรับรถซะหรอก!’
“เอ่อ...ครับๆ ขอโทษครับบอส” เดวิดถึงกับสะดุ้งที่หันมาเจอสายตาดุๆ ของผู้แป็นนายเข้าจึงรีบกดลิฟต์ให้ทันที
พอขึ้นมาถึงเพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของโรงแรม แพททริกสันก็อุ้มหญิงสาวตรงไปยังห้องนอน ในขณะที่มือไม้เริ่มสั่นขึ้นมานิดๆ
ทันทีที่วางสาวเจ้าลงบนเตียง พิมพลอยก็คว้าแขนของอีกฝ่ายเข้ามากอดไว้ เหมือนกับที่ชอบกอดหมอนข้างนอน
แพททริกสันถึงกับชะงักนิ่งอยู่กับที่ เริ่มหายใจติดๆ ขัดๆ เมื่อสาวเจ้าขยับตัวแล้วเอาใบหน้าซุกไซ้แขนของตนไปมา
‘พระเจ้า! เขารอเธอมาได้ตั้งสองปีกว่า อีกแค่สามเดือน! เขาต้องรอให้ได้สิ!’ ชายหนุ่มปลอบใจตัวเอง ก่อนจะค่อยๆ ดึงแขนออกจากหน้าอกอวบหยุ่นอย่างช้าๆ แล้วรีบลุกเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อปลดปล่อยความต้องการของตัวเอง
หนึ่งชั่วโมงต่อมา...คนที่เพิ่งเสร็จกิจไปถึงสองครั้งติดๆ กัน เดินกลับมาที่เตียงและกำลังจะขยับตัวขึ้นไปนอน
แต่ทว่า...ดอกบัวคู่สวยขนาดสามสิบหกคัพซี ในบราสีฟ้าอ่อนของสาวเจ้าที่นอนดิ้นจนกระดุมเสื้อหลุด เผยให้ได้ยลโฉมชัดๆ แบบเต็มๆ ตา ทำเอาโคแก่กลัดมันถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเคือง
‘ให้ตายสิ!! เขาไม่น่าพาพิมพลอยมาทำร้ายตัวเองเลย’ ชายหนุ่มสบถด่าตัวเองในใจ ก่อนจะเดินแกมวิ่งกลับไปที่ห้องน้ำ เพื่อจัดการปลดปล่อยความต้องการที่ปะทุขึ้นมา
กว่าลาวาจะสงบก็ระเบิดไปหลายรอบ แพททริกสันเดินกลับมาที่เตียงอย่างหมดแรง พลางส่งค้อนไปให้คนที่นอนอยู่อย่างขุ่นเคือง ก่อนจะรีบติดกระดุมเสื้อให้สาวเจ้าจนถึงเม็ดบนสุด แล้วข่มตาให้หลับตามหญิงสาวไปอย่างยากเย็น
เช้าวันต่อมา...
ทันทีที่พิมพลอยลืมตาตื่นขึ้นก็ต้องตกใจที่เห็นใบหน้าของ แพททริกสันอยู่ห่างจากใบหน้าของเธอไปไม่ถึงคืบ เสียงหายใจสม่ำเสมอของเขา บ่งบอกว่ากำลังหลับสนิท หญิงสาวรีบหันมองไปรอบๆ ห้องก็ต้องตกใจอีกครั้ง ‘ไม่จริง! นี่เธอนอนอยู่บนเตียงของเขาเหรอเนี่ย?’ เธอก้มลงมองตัวเองอย่างสำรวจ
‘ขอบคุณพระเจ้า ที่เธอยังอยู่ครบเรียบร้อยดี อ๊ะ! บ้าจริง! เมื่อคืนเธอไม่ได้กลับไปนอนที่คฤหาสน์ ป่านนี้คุณพ่อกับคุณแม่ต้องเป็นห่วงแน่ๆ!’
“ตื่นแล้วหรือคะน้องพิม?” แพททริกสันเอ่ยถามพลางส่งสายตาค้อนน้อยๆ ไปให้คนที่ทำให้เขากว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้า ‘เฮ้อ...ทำไมเขาถึงต้องทนกับเธอขนาดนี้ด้วยนะ!’ ชายหนุ่มถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“ตะ...ตื่นแล้วค่ะ พี่แพทเอาแขนออกไปก่อนได้ไหมคะ น้องพิมอึดอัด” พิมพลอยบอกอย่างอายๆ
“ได้ค่ะ” แพททริกสันยอมปล่อยแขนออกแต่โดยดี แต่ไม่วายแอบค่อนขอดสาวเจ้าในใจ ‘หึ! ทีเมื่อคืนละกอดเขาซะแน่นจนเขาต้องวิ่งเข้าห้องน้ำไปตั้งสองรอบ พอตื่นมาก็ทำท่าทางอึดอัดซะอย่างนั้น’
“ทำไมพี่แพทไม่พาน้องพิมกลับไปนอนที่คฤหาสน์คะ ทำไมถึงเอ่อ...พามาที่นี่ น้องพิมว่าคุณพ่อกับคุณแม่จะต้องไม่พอใจแน่ๆ เลยค่ะ ที่เมื่อคืนน้องพิมไม่กลับไปนอนที่คฤหาสน์”
“อย่างแรก...พี่เมามาก ขับรถกลับไปส่งน้องพิมไม่ไหว ก็เลยพามาที่เพนต์เฮาส์ของพี่เพราะอยู่ใกล้กว่า น้องพิมรังเกียจเตียงนอนพี่เหรอคะ?”
“น้องพิมไม่ได้รังเกียจค่ะ แต่อยากรู้เหตุผลเท่านั้น” พิมพลอยรีบตอบก่อนที่อีกฝ่ายจะตีความหมายไปผิดทาง แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเขาถึงไม่โทร. เรียกคนที่คฤหาสน์มารับเธอกลับ หรือไม่ก็ให้การ์ดของเขาขับรถไปส่งเธอก็ได้
“งั้นอย่างที่สอง พ่อกับแม่บินไปอิตาลีตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยงค่ะ พี่โทร. ไปบอกคนที่คฤหาสน์และคุยกับแม่แล้วเมื่อวาน น้องพิมไม่ต้องห่วง! อ๋อ! แล้วก็ช่วงที่ทั้งสองคนไม่อยู่หนึ่งอาทิตย์ น้องพิมจะอยู่ที่นี่ในความดูแลของพี่แพทค่ะ”
“อะ...อะไรนะคะ พี่แพทพูดเล่นใช่ไหม!” พิมพลอยถามอย่างไม่เชื่อ ‘คุณมะลิน่ะเหรอจะยอมให้เธออยู่ในความดูแลของเขาไม่มีทาง!’
“ถ้าไม่เชื่อก็โทร. ไปถามคุณแม่ได้เลยค่ะ แต่ถ้าเป็นความจริง น้องพิมต้องสัญญาว่าจะยอมตามใจพี่แพททุกอย่าง โอเคไหมคะ” ท่าทางของพิมพลอย ที่แสดงออกว่าไม่เชื่อนั้น ทำให้เขาหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ
“ไม่ดีกว่าค่ะ น้องพิมเชื่อพี่แพทค่ะ” พิมพลอยรีบตอบ ‘เอาไว้ค่อยแอบโทร. หาคุณมะลิฉัตรดูอีกทีแล้วกัน’
“ถ้างั้นน้องพิมไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวได้เลยค่ะ เพราะตอนนี้พี่เเพทหิวมาก! หิวจนอยากจะจับคนแถวนี้กินให้หายอยากแล้วสิ!” ชายหนุ่มเอ่ยทีเล่นทีจริง แต่กลับทำให้สาวเจ้ารีบวิ่งลงจากเตียงไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
แพททริกสันส่ายหน้าอย่างขำๆ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายยังอีกห้องหนึ่งที่เชื่อมถึงกัน เพียงขยับหนังสือบางเล่มที่ชั้นวางออกประตูลับก็จะเลื่อนออกทันที
ครึ่งชั่วโมงต่อมา... แพททริกสันก็ออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหารด้านนอก หยิบหนังสือพิมพ์มาเปิดอ่านและจิบกาแฟไปพลางๆ อย่างอารมณ์ดี
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จ พิมพลอยก็สวมใส่เสื้อผ้าที่อีกฝ่ายเตรียมไว้ให้ รวมทั้งชุดชั้นในที่เธอใส่มันได้พอดีจนแอบสงสัยว่าเขารู้ไซส์ของเธอได้ยังไง
หญิงสาวเดินออกไปที่ห้องอาหาร เห็นอีกฝ่ายนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ไปอมยิ้มไปก็อดสงสัยไม่ได้
“พี่แพทอ่านข่าวอะไรอยู่หรือคะ” พิมพลอยเอ่ยถามขณะนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับชายนหนุ่ม
“อ้าว! น้องพิมมาแล้วเหรอคะ! พี่แพทกำลังอ่านข่าวคู่รักคู่หนึ่งอยู่ค่ะ ข่าวบอกว่าผู้หญิงคนนี้โชคดีมากๆ ที่ได้หัวใจของผู้ชายที่หล่อเหลาและแสนจะเพอร์เฟกต์ไปครอง ข่าวยังบอกว่า...ผู้ชายคนนี้หลงรักหญิงสาวหัวปักหัวปำมาตั้งแต่ตอนที่เธอยังอายุได้ 17 ปีน่ะค่ะ ลองดูรูปไหมคะ พี่แพทว่าน้องพิมอาจจะรู้จักเธอ!” แพททริกสันบอกเสียงจริงจัง พร้อมกับส่งหนังสือพิมพ์ไปให้หญิงสาวดู
“จริงหรือคะ ว้าว!! ชักอยากจะรู้แล้วว่าเธอคนนั้นคือใคร”พิมพลอยยื่นมือไปรับหนังสือพิมพ์มาเปิดดู ก่อนจะตกใจเมื่อภาพที่เห็นคือ...ภาพของเธอและเขาที่นั่งดื่มกันในร้านอาหารเมื่อคืน ‘พระเจ้า! เมื่อกี้เขาบอกว่าผู้ชายคนนั้นหลงรักผู้หญิงมาตั้งแต่เธออายุ 17 อย่างนั้นเหรอ? แต่มันไม่ได้มีเขียนไว้ในข่าวเลยสักนิด
พิมพลอยเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ ก็เห็นอีกฝ่ายจ้องมองเธออยู่ จึงรีบเอ่ยถาม “ที่พี่แพทพูดเมื่อกี้ ล้อเล่นใช่ไหมคะ น้องพิมไม่เห็นมีใน ข่าวเลย!”
“ภาพนั่นก็แค่ข่าวค่ะ คำพูดของพี่ต่างหาก....คือเรื่องจริง!” แพททริกสัน ตอบด้วยสีหน้าจริงจัง ‘ใช่! เขาหลงรักพิมพลอยตั้งแต่วันที่เห็นเธออยู่กับแม่ของเขาที่หน้าโรงแรมแจสมินแกรนด์ เมื่อห้าปีก่อน!’
“น้องพิมรักพี่แพทค่ะ!” พิมพลอยน้ำตาคลอเดินเข้าไปกอดชายหนุ่มอย่างซาบซึ้งใจ
“พี่รักเรามานานมากแล้วรู้ไหม?” แพททริกสันเช็ดน้ำตาให้คนขี้แย พร้อมกับก้มลงจูบที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูอ่อนนั้นอย่างอดใจไม่ไหว
“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารเช้าค่ะ...ว้าย! ตาเถร อะ...เอ่อ...ขอโทษค่ะ คือดิฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” แม่บ้านคนไทยวัยสี่สิบปีอุทานอย่างตกใจที่เข้ามาเห็นฉากเลิฟซีนของเจ้านายกับคนรักอย่างไม่ตั้งใจ
แพททริกสันเงยหน้าขึ้นมองเมดคนไทย ที่ดูแลห้องของเขาเป็นประจำ ก่อนจะถอนจูบออกอย่างแสนเสียดาย แล้วดึงหญิงสาวให้ซบหน้าลงตรงหน้าอกของตน “ตั้งโต๊ะได้เลย ที่เหลือไม่ต้องอยู่ดูแล อีกหนึ่งชั่วโมงค่อยขึ้นมาเก็บแล้วกัน”
พิมพลอยใช้มือตีที่หลังของคนตัวโตเบาๆ อย่างต้องการระบายออก เธอรู้สึกอายสุดๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองแม่บ้านเลย
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” แม่บ้านจัดวางอาหารบนโต๊ะเสร็จก็รีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
“พี่สั่งข้าวต้มทรงเครื่องที่น้องพิมชอบมาให้ค่ะ” แพททริกสันบอกพลางเปิดฝาที่ครอบชามข้าวต้มออกแล้วใช้ช้อนคนวนไปมา
ไอร้อนๆ ของข้าวต้มแตกตัวออกพร้อมกับกลิ่นหอมๆ ทำให้คนที่ซบหน้ากับอกกว้างรู้สึกหิวขึ้นมาทันทีทันใด พิมพลอยดันตัวออกจากอีกฝ่ายอย่างอายๆ ก่อนจะไปนั่งลงฝั่งตรงข้าม
“ว้าว! น่าทานมากๆ เลยค่ะ” เธอเอ่ยก่อนจะใช้ช้อนตักข้าวต้มขึ้นมาเป่าขณะที่มองไข่ลวกในแก้วใบใหญ่ของอีกฝ่ายที่น่าจะมีไม่ต่ำกว่า แปดใบ
“ปกติพี่แพททานไข่ลวกแบบนี้ประจำเหรอคะ” พิมพลอยถามอย่างแปลกใจ เพราะปกติเห็นเลโอนาดท์ทานแค่สองสามใบในตอนเช้า
“อ๋อ! ไม่หรอกค่ะ แต่หลังจากนี้คงจะต้องทานทุกวันแน่ๆ” ชายหนุ่มบอกเสร็จก็หัวเราะในลำคออย่างขำๆ ไม่รู้ว่าจะบอกหญิงสาวยังไง กับเรื่องที่ตนสูญเสียพลังงานไปหลายครั้งเมื่อคืน
พิมพลอยงงกับคำตอบ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามต่อ เพราะความอร่อยของข้าวต้มตรงหน้ากำลังดึงดูดความสนใจของเธออยู่
ติ๊ดๆๆๆ แพททริกสันล้วงมือถือขึ้นมาดู เห็นเป็นเบอร์ของคนสนิทจึงรีบกดรับสายทันที
“ว่าไงเจเจ อืม...ฮะ! ได้ๆ งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บริษัท” ชายหนุ่มกดวางสายเสร็จ ก็หันมาบอกสาวเจ้าด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“น้องพิมคะ เดี๋ยวทานเสร็จแล้วไปบริษัทกับพี่นะคะ พอดีพี่ต้องเข้าไปเซ็นเอกสารกับสั่งงานอีกนิดหน่อยค่ะ ”
“ค่ะ” พิมพลอยตอบรับเบาๆ อดยิ้มกว้างในใจไม่ได้ เพราะจะได้เข้าสำนักงานใหญ่ของโรคาซานเดอร์พร้อมกับอีกฝ่ายเป็นครั้งแรก
- ผู้เขียน
