แพททริกสันและภาคินพูดคุยกันอยู่นาน ในขณะที่พิมพลอยก็ช่วยมาลินขายก๋วยเตี๋ยว จนเวลาล่วงเลยมาชั่วโมงกว่าๆ ภาคินยกนาฬิกาขึ้นมาดูก็เห็นเลยเวลาทำงานที่ซาเบลล่ามาเกือบยี่สิบนาทีจึงเอ่ยขอตัว แพททริกสันพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ลินเก็บร้านได้นะ พี่สายแล้ว” ภาคินหันมาบอกกับน้องสาว
“ได้ค่ะ พี่คินรีบไปเถอะเดี๋ยวลินเก็บเอง” มาลินเอ่ยยิ้มๆ เพราะรู้ว่าเลยเวลาทำงานของพี่ชายมามากแล้ว
“นายรีบไปเถอะภาคิน เดี๋ยวฉันให้การ์ดช่วยเก็บร้านให้” แพททริกสันเอ่ยก่อนจะมองเด็กหนุ่มอย่างชื่นชม ‘เมื่อคืนมันเพิ่งได้ไปหนึ่งล้านกับอีกสามหมื่น วันนี้ยังจะรีบไปทำงานอีก ขยันจริงๆ ไอ้หมอนี่’
“ขอบคุณคุณแพททริกกับคุณพิมมากๆ เลย ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ภาคินบอกเสร็จก็เดินไปยังชอปเปอร์คันใหญ่ที่จอดอยู่ข้างๆ ร้าน
“เฮ้ย! เดี๋ยวภาคิน นายขับรถสปอร์ตเป็นไหม” แพททริกสันเอ่ยถาม
“เป็นครับ!” ภาคินหันกลับมาตอบอย่างงงๆ
“งั้นดี เอาอาร์แปดของฉ
