"ของที่สั่งได้แล้วนะคะ" พนักงานเดินมาพอดี
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะคุณหญิงอโนทัย..." ฉันเดินผ่านคุณหญิงมาเพื่อไปจ่ายเงินค่าชุดนักศึกษาถ้าเธอรู้ว่าตอนนี้ฉันอยู่กับลูกชายของเขาคงเป็นเรื่องใหญ่มากแน่ ฉันละไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะจบลงแบบไหน?
"เดี๋ยวฉันจ่ายให้เองถือว่าเป็นทุนการศึกษาให้เธอแล้วกัน และก็เป็นค่าให้เธอเลิกยุ่งกับลูกชายของฉันด้วย"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ เพราะว่าเสี่ยของฉันเงินหนามากไม่ต้องให้คุณหญิงมาจ่ายให้หรอกค่ะและก็...ฉันอยู่กับเสี่ยสบายดีแล้วละคะไม่ต้องไปยุ่งกับโรมอีกแล้ว"
"หืม? ข่าวดีสุด ๆ เลยนะนั่นรู้จักเจียมตัวก็ดีแล้วละงั้นฉันไปละแค่แวะมาตอกย้ำว่าคนอย่างเธอมันไม่รู้ควรกับลูกชายฉัน"
"ค่ะ ขอบคุณที่มาเตือนสตินะคะแต่ว่าการเป็นแม่แบบนี้มันดีแล้วเหรอคะ?" ฉันไม่ได้อยากจะก้าวร้าวหรอกนะแต่ฉันแค่เห็นใจโรมเท่านั้นเองว่าเขาต้องโดนกดดันและบังคับแค่ไหน?
"แม่แบบฉันมันทำไมไม่ทราบฮะ?"
"ก็ชอบบังค
