วันต่อมา....
Rrrrrr!!
"อืออออ~~" ฉันควานหาโทรศัพท์ของฉันที่มันกำลังร้องดังอยู่เมื่อวานนี้ใช้แรงมากเกินไปหน่อยเลยรู้สึกเมื่อยล้าร่างกายมาก ๆ เลย
"ฮัลโหลครับ" แต่ว่าโรมกลับมารับสายของฉันแทน
"เป็นแฟน" เขาคุยกับใครและใครโทรมานะ??
"ลาออกแล้ว ใบหม่อนคงไม่ได้ไปทำงานที่นั่นอีก" ทำงานเหรอ?
พรึ่บ! ฉันรีบลุกทันทีและพยายามแย่งโทรศัพท์มาจากโรมแต่ว่าเขากลับหลบได้ทัน ฉันคิดออกแล้วว่าคนที่โทรมาน่าจะเป็นเฮียพ้งเจ้าของเต็นท์รถที่ทำงานอยู่อย่างแน่นอนและคงโทรมาเพราะว่าฉันไม่ได้ไปทำงานละสิ
"แค่นี้นะครับ ขอบคุณมากที่ให้ใบหม่อนไปทำงานหาประสบการณ์" เขาพูดและมองหน้าฉันนิดหน่อยก่อนจะวางสายไป
"โรม!!ทำบ้าอะไรเนี่ยใครจะลาออกกันฮะ?!" ฉันโวยวานใส่เขาไปกว่าจะหางานได้มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลยนะแต่ทำไมตอนออกมันง่ายขนาดนี้เนี่ย T^T
"ต่อไปนี้ไม่ต้องไปทำงานที่นั่นแล้วและเอาเวลาไปตั้งใจเรียนซะ อายุขนาดนี้แล้วยังเรียน
