“ผมว่าคุณกลับบ้านไปเถอะครับคุณเตชัส คนของผมผมดูแลได้ แล้วถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องมาหาแย้มหรอกนะครับ ผมว่าแม่ของคุณท่านคงไม่พอใจแน่ถ้ารู้เรื่องนี้”
“คุณขู่ผมเหรอ”
“เปล่า ผมก็แค่พูดไปตามที่เห็น ท่านไม่ได้ปลื้มแย้มเท่าไหร่นี่ถึงขั้นไล่ออกจากบ้านมา แล้วตัวคุณก็ไม่ได้ปกป้องอะไรแย้มด้วย ผมคิดว่าคุณก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรกับแย้มเหมือนกัน ทำไมไม่ต่างคนต่างอยู่ล่ะครับ”
ถูกย้อนเข้าแบบนี้เตชัสก็ชักสีหน้าใส่คนพูดในทันที แต่ความจริงเรื่องนี้เขาเถียงไม่ได้
“ผมขอพูดคำเดิมนะครับคุณทักษ์ ยังไงผมกับแย้มก็มีสถานะเป็นผัวเมียกัน อย่ายุ่งเรื่องของเราให้มากไปกว่านี้ก็แล้วกัน” พูดจบก็เดินจากไปในทันที
ทักษ์ดนัยถึงกับอ้าปากค้างจะตามไปต่อว่าก็คงไม่เข้าที ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเหลืออดเหลือทน ไม่รู้แย้มทนผู้ชายเจ้าอารมณ์คนนี้ได้อย่างไร
หลังจากนั้นไม่นานทักษ์ดนัยก็เรียกแ
