“ปล่อยมันไปเถอะ เอาไว้เตมันเข้าใจตัวเองเมื่อไหร่ มันคงรู้ว่าควรต้องทำยังไงกับชีวิตต่อ ว่าแต่รุ้งเถอะอีกหน่อยว่ายน้ำเริ่มคล่องแล้วนะ วันนี้พี่แทบไม่ได้สอนอะไรเลย”
“ค่ะ อีกหน่อยรุ้งคงไม่ได้มารบกวนพี่คริษฐ์ทุกวันหยุดอีกแล้ว” รุ้งพรายพูดแล้วก็ตะกายเป็ดไปด้วย น้องฟรังก์ไม่รู้เรื่องราวอะไรก็หัวเราะชอบใจเป็นการใหญ่ คริษฐ์เดินเข้าไปชิดตัวคู่หมั้นแล้วโอบรอบเอวของหญิงสาวเอาไว้แบบหลวม ๆ
“บอกพี่ได้ไหมทำไมวันนี้ไม่ใส่ชุดที่เคยใส่ก่อนหน้า” เขาแทบจะกระซิบติดริมฝีปาก อีกฝ่ายถึงกับยกฝ่ามือขึ้นดันหน้าอกของเขาไม่ให้แนบกับของตัวเอง
“พี่คริษฐ์”
“ไม่ต้องห่วงน้องฟรังก์พี่ดูอยู่” คริษฐ์บอกเพราะรู้ว่ารุ้งพรายจะพูดอะไร เขาดันหญิงสาวให้หันหลังแนบตัวเป็ด ขณะที่เขาหันหน้าเข้าหาแล้วมองดูน้องฟรังก็ใช้เท้าตะกายน้ำ พากันเดินไปรอบ ๆ สระ
“ว่าไง” คนดันทั้งเป็ด
