วินาทีนี้รุ้งพรายหายใจแทบไม่ออก จิกปลายเล็บลงบนท่อนแขนเขาแรง ๆ เขาก็ช่างหยอกเย้าไถลขึ้นลงปัดซ้ายไปขวาก่อนจะค่อย ๆ แทรกตัวเข้าทีละนิด
“พี่คริษฐ์ อื้อ !” สีหน้าเจ็บปวดของเจ้าสาวทำคริษฐ์นึกสงสาร เขาจูบหน้าผากเพื่อให้กำลังใจ
“อดทนหน่อยนะรุ้ง” พูดแล้วก็จูบซอกหูให้อีกฝ่ายรู้สึกสยิวซ่าน จังหวะเดียวกันก็แทรกตัวเข้าแรง ๆ ให้สุดทาง
“อื้อ !” รุ้งพรายทั้งเจ็บทั้งอึดอัด เธอไม่รับรู้ถึงความรู้สึกอื่นอีกนอกจากเจ็บและจุกในตอนนี้
คริษฐ์ยิ้มระหว่างแช่ตัวนิ่งอยู่ในความอ่อนนุ่มของรุ้งพราย เขาคิดไว้ไม่มีผิดเขาคือคนแรกของเจ้าสาวจริง ๆ ชายหนุ่มผละห่างออกเล็กน้อยมองคนทำหน้ามุ่ยด้วยความเอ็นดูแกมสงสาร หญิงสาวคงเจ็บแต่ก็ไม่ต่อต้านหรือผลักไสเขา ทำเพียงกัดปากตัวเองเอาไว้แน่น ๆ
“คนเก่งของพี่ทนเจ็บหน่อยนะ” เขาบอกแล้วจูบปิดปากอิ่มอีกรอบ ฝ่ามือร้อนผ่าวก็วา
