จูบของแย้มไม่เป็นประสาแต่น่ารัก หวานละมุนนุ่มลิ้นอยู่ไม่น้อย หากไม่ถอดไม่กอดและไม่จูบก็คงไม่มีวันได้รู้ ว่าแย้มเองก็มีของดีทีเด็ดอยู่ไม่น้อย และเมื่อสาแก่ใจอยากแล้วเขาก็เลื่อนฝ่ามือลงไปขยำเต้าเต่งตึงเบา ๆ ทักทายเพียงเล็กน้อยก่อนจะเลื้อยลงสู่ใจกลางดอกไม้แสนหวง
“อื้อ ! คุณเตไม่เอา” แย้มหดขาหนีทันทีที่เขาแตะต้อง
“อย่าดื้อสิแย้ม เรามาไกลขนาดนี้แล้วถอยหลังกลับไม่ได้รู้ไหม”
“มะ...ไม่” แย้มส่ายหน้ารัว ๆ ฝ่ามือก็ดันหน้าอกเขาออก แต่เหมือนดันหน้าผาก็ไม่ปาน เพราะเตชัสทิ้งน้ำหนักลงมาทั้งตัว ผ่อนแรงก็แค่ช่วงท่อนแขนเพื่อวางราบไปกับที่นอน
“อยู่เฉย ๆ น่า เดี๋ยวฉันทำเอง” พูดแล้วก็ใช้มือข้างที่ว่างรวบข้อมือที่คอยแต่จะดันตัวเขาออกขึ้นเหนือศีรษะ เท่านี้แย้มก็เหมือนถูกเขาตรึงเอาไว้ทั้งตัวขยับหนีไปไหนก็ไม่ได้ ร้ายไปกว่านั้นเตชัสใช้เข่าแยกท่อนขาของเธอให้ออกจ
