ฉันนั่งอยู่ร้านโปรดของตัวเองโดยมีพี่ตฤณพามา เขามองฉันยิ้มๆก่อนจะยื่นเมนูส่งมาให้
"เปลี่ยนบ้างดีมั้ยมาทีไรก็ปูผัดผงกะหรี่ ข้าวผัดปู ปูนึ่ง กินแต่ปูนะเราอ่ะ"
พี่ตฤณเท้าคางมองฉันแล้วยิ้มหวาน ฉันว่าเขาจำรายละเอียดเกี่ยวกับฉันได้ดีมากๆเลยนะ ถ้าเขาเป็นพี่ชายฉันคงจะมีความสุขมากจริงๆ
"ก็หนูชอบทานนี่นา "
"ชอบก็ทานเถอะพี่ไม่ได้ว่าอะไร เห้อออ อยากได้พลอยเป็นน้องสาวจังจะพอมีปาฏิหาริย์มั้ยเนี้ย"
ฉันเงยหน้ามองสบตากับเขาชั่งใจว่าจะเล่าดีมั้ย คือเอาจริงๆฉันก็มีความคิดอยากจะตามหาครอบครัวจริงๆของตัวเองนะ อยากจะถามว่าเขาทิ้งฉันไปทำไม ฉันไม่ได้จะโกรธจะเกลียดหรอกนะ ก็แค่อยากรู้จริงๆ
"มีอะไรรึเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไหนเล่าให้ฟังตฤณฟังสิหนูมีเรื่องไม่สบายใจอะไรรึเปล่า"
ฉันมองสบตากับเขาก่อนจะตัดสินใจเล่าออกไป
"คือหนูไม่รู้จะพูดดีมั้ย แต่จริงๆแล้วพลอยไม่ได้เป็นลูกสาวแท้ๆของคุณพ่อกับคุณแม่ค่ะ แล้วก็ไม่ได
