หลังจากที่ทานข้าวเสร็จฉันก็พาเขาไปดูสถานที่จริงที่เขาต้องการจะไปดู เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมง เราสองคนแทบจะไม่คุยกันเลยด้วยซ้ำไป ฉันเดินตามเขาเงียบๆ ร้อนก็ร้อนน้ำสักแก้วก็ไม่ได้กิน จะเป็นลมอยู่ละเขายังไม่สนใจฉันเลย
"ขอบคุณมากนะครับที่ให้ผมเข้ามาดู"
"ได้อยู่แล้วครับไม่มีปัญหา"
เราสองคนคุยกับพี่รปภหน้าหมู่บ้านก่อนจะขึ้นรถแล้วพี่เขาก็ขับออกมา ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง อดทนไว้พลอยใสเดี๋ยวก็ถึงที่ทำงานแล้ว
หมับ
ฉันหันไปมองมือตัวเองที่ถูกพี่จากัวร์จับอยู่ ฉันกันไปมองเขาอย่างสงสัยว่าอยู่ๆมาจับมือฉันทำไม
"คะ"
เขาปล่อยมือออกก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
"เป็นอะไรเงียบตั้งแต่กินข้าวเสร็จละ มีปัญหาอะไรกับฉันรึเปล่า อย่ามาเรียกร้องความสนใจจากฉันเลยไม่ได้ผลหรอก"
คำพูดคำจาของเขาแต่ละนี่มันกระแทกใจฉันสุดๆ เจ็บไปหมดจนชาไร้ความรู้สึกแล้วมั่ง
"ไม่มีอะไรค่ะ เห็นพี่ทำงานก็เลยไม่อยาก
