Chapter 17

1282 คำ

ผมเดินตามพลอยใสออกมาหลังจากที่ถูกพูดใส่หน้าแล้วคือผมเถียงไม่ออกไง หลังๆคือยัยเด็กแสบนี่เริ่มจะต่อรองและหึงหวงผมจนออกนอกหน้า ผมแค่เตือนความจำว่าเธอจะอยู่ตรงจุดไหนแต่กลับโดนสวนซะงั้น ได้สิผมไม่หึงไม่หวงยัยาเด็กนั้นออกนอกหน้าหน้าอยากทำอะไรก็ได้แล้วมาดูกันว่าใครมันจะทนไม่ไหวก่อนใคร แอ๊ดดดดดดด ปังงงง หลังจากขึ้นมาในรถพลอยใสก็เอาแต่เงียบตลอดทาง เออ เงียบได้เงียบไปสิผมเหยียบคันเร่งบเพิ่มขึ้นแต่ผมไม่ได้ขับไวมากหรอกนะเพราะพลอยใสกลัวการขับรถเร็วไม่อย่างนั้นได้ร้องไห้ใส่ผมแบบวันนั้นอีก ขับมาจนถึงคอนโดผมก็พาเธแเธอขึ้นไปบนห้อง คอนโดมีคีย์การ์ดสองใบ อยู่ที่ผมใบหนึ่งอยู่ที่พลอยใสใบหนึ่ง ผมให้เธอไว้เพราะผมชอบขี้ลืมเวลาที่ลืมก็จะได้ให้เธอเอามาให้ แอ๊ดดดดดดดด เข้ามาถึงพลอยใสก็ทำหน้าสลดนั่งอยู่ตรงโซฟาคนเดียวเงียบๆ ดราม่าใส่ผมอีกละ เห้ออออออ ตู๊ดดดดดดดดด เสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นผมรีบหันไปดูทันที เธ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม