หลังจากที่ถูกพี่จากัวร์รังแกอยู่ในห้องนานสองนาน และกว่าเขาจะยอมออกจากห้องนั้นก็ปาไปหกโมงเช้ากว่าๆแล้ว ดีนะที่ยังไม่มีใครออกจากห้องไม่อย่างนั้นโดนจับได้แน่ หลายคนคงจะด่าว่าฉันมันเป็นอิโง่ที่ยอมเขาทุกอย่างจนไม่เหลือศักดิ์ศรี ถ้าวันหนึ่งคุณรักเขาคนนั้นมากพอ แล้วคุณจะไม่พูดคำนี้กับฉัน
อืมมม เจ็ดโมงกว่าแล้วเหรอเนี่ยต้องรีบไปละเพราะว่ารถฉันจอดอยู่ที่บริษัท วันนั้นโชคดีที่พี่ตฤณผ่านมาแถวนี้ก็เลยไปดูหน้างานพร้อมกับพี่เขาด้วย แต่วันนี้จะต้องเดินไปนั่งวินหน้าปากซอยแต่คิดก็เหนื่อย แต่ว่าถ้าติดรถคุณพ่อไปน่าจะไหวอยู่
ฉันรีบวิ่งลงไปชั้นล่างก็เจอพี่จากัวร์กำลังนั่งทานอาหารที่โต๊ะอาหาร ส่วนคุณพ่อนั้นเหมือนจะทานอิ่มแล้วกำลังหยิบชุดสูทแล้วเดินออกไป
"คุณพ่ออออ พลอยไปด้วยค่ะ"
คุณพ่อหันมามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มหวานให้ ฉันแบกกระเป๋ารองเท้าเดินมายืนอยู่ตรงหน้าคุณพ่อก่อนจะเหลือบสายตาไปมองคุณแม่กับพี่จากัวร์
"ไป
