เช้าตรู่วันต่อมา
ท่านแม่ทัพหยางเฟยตื่นขึ้นโดยมีร่างนุ่มนิ่มของน้องเล็กซุกหลับอยู่ในอ้อมแขน เขายิ้มมุมปากอย่างเอ็นดูก่อนจะจูบหน้าผากเนียนแผ่วเบาแล้วค่อย ๆ ยกแขนเรียวกับเรียวขาสวยที่กอดก่ายอยู่บนเอวสอบออกไป นางยังคงหลับอุตุอยู่เช่นเดิมเหมือนเด็กน้อยขี้เซา เขาจึงขยับผ้าห่มขึ้นคลุมกายให้ก่อนจะเดินกลับไปที่กระโจมของตนเอง
พอก้าวเข้ากระโจมก็พบว่า อี้เจ๋อ ทหารคนสนิทที่อยู่ยามเฝ้าค่าย น้องชายของอี้เฉิน นั่งฝนสมุนไพรรออยู่ที่โต๊ะข้างเตียง
“ ท่านแม่ทัพตื่นแต่เช้า ไปไหนมาหรือขอรับ ข้ามาฝนสมุนไพรไว้พันแผลให้ท่านนานแล้วขอรับ ”
“ ข้า… ออกไปอาบน้ำที่ลำธารมาน่ะ ” แม่ทัพใหญ่รีบแต่งเรื่องโกหกทหารด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
จะบอกได้อย่างไรเล่า ว่าข้าแม่ทัพใหญ่ผู้น่าเกรงขามเป็นที่นับถือของเหล่าผู้คนไปทั่วแคว้น ได้ไปนอน ‘ ฝังเข็ม’ กับหญิงความจำเสื่อมอย่างเร่าร้อนที่กระโจมนางทั้งคืน
“ ท่านจะเปลี่ยนผ้าพันแผลเลยไ
