บทนำ
1116 คำ
บทนำ
“ฉันจะเอาเด็กออก” ‘เจนนี่’ เอ่ยขึ้นในความเงียบสงบ เธอยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองหลังจากที่คิดกับตัวเองมาอย่างถี่ถ้วนแล้ว
“ว่าไงนะ” ใบหน้าหล่อเหลาหันมาหาคนตัวเล็กและมองเธอด้วยความตกใจ
“ฉันจะเอาเด็กออก” เสียงเล็กเอ่ยย้ำอีกครั้งด้วยแววตาหนักแน่น
“จะบ้าไปแล้วรึไงวะ!” ‘ภูผา’ ตะคอกเสียงดังเมื่อได้ยินประโยคที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของเจนนี่
“ฉันตัดสินใจแล้ว” เธอคิดกับตัวเองมาหลายรอบแล้ว ในเมื่อการที่มีสิ่งมีชีวิตในร่างกายของเธอนั้นทำให้อนาคตและความฝันของเธอต้องจบลงเธอก็พร้อมที่จะเอาเด็กคนนี้ออก
ในเมื่อมันเป็นเรื่องผิดพลาดที่ไม่ได้จากความรักมันก็ไม่มีอะไรที่จะต้องรู้สึกเสียดาย เธอคิดแบบนี้...
“ฉันไม่ให้เอาออก!”
ช่วงดึกภายในห้องนอนหรูอันเงียบสงบที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงสีโทนเข้มบ่งบอกตัวตนเจ้าของห้องได้เป็นอย่างดี
“เธอก็นอนนี่แล้วกัน ฉันจะไปนอนข้างนอก” เสียงทุ้มเอ่ยก่อนจะหยิบหมอนและผ้าห่มเดินออกจากห้องไป
“ฉันนอนข้างนอกเองก็ได้ นายไปนอนในห้องเถอะ” หญิงสาวหยิบหมอนและผ้าห่มในมือของคนตัวโตและทำท่าจะเดินออกไปแต่กลับถูกมือหนาคว้าเอาไว้
“ไม่ต้อง ฉันบอกอะไรก็ทำตาม อย่ารั้น” ใบหน้าหล่อเหลาแข็งกร้าวขึ้นเมื่อเห็นท่าทีดื้อรั้นของคนตัวเล็ก
“...” ร่างบางผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะยอมทำตามคำสั่งและเดินเข้าไปในห้องโดยมีสายตาคมจดจ้องเธอไม่วางตา
“เจน” เสียงเข้มเรียกคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูห้องไป ใบหน้าสวยรูปไข่มองคนตัวโตกว่าด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่กลับเต็มไปด้วยคำถาม
“เรามาคุยกันก่อนดีกว่า” มีคำถามมากมายอยู่ในหัวของทั้งสองคนเต็มไปหมด
แม้ว่าเมื่อช่วงเย็นเขาจะได้คุยกับเธอไปบ้างแล้วเล็กน้อยแต่อย่างไรแล้วหากได้เปิดใจคุยกันทั้งหมดมันก็ย่อมดีกว่าเสมอ
ร่างบางนั่งลงที่โซฟาด้วยความด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนที่คนตัวโตจะนั่งลงข้างๆกายสาว มือหนาเคลื่อนแก้วเซรามิกที่ใส่น้ำขิงอุ่นๆไปให้คนตัวเล็กเนื่องจากเขาได้ทำการเสิร์จหาข้อมูลว่าน้ำขิงร้อนๆนั้นดีต่อคนที่ตั้งครรภ์อย่างเธอ
“อย่าเอาเด็กออกเลยนะ” แม้ว่าเขาจะเอ่ยคำนี้กับเธอไปแล้วเมื่อช่วงเย็นแต่เขาก็อยากขอร้องเธออีกครั้ง
“...” หญิงสาวยกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองอย่างไร้จุดหมาย อยู่ๆหยาดน้ำตาก็รื้นขึ้นมารอบดวงตา
‘เจนนี่’ หญิงสาววัยยี่สิบเจ็ดปี ลูกครึ่งเยอรมัน-ไทย เป็นนักแข่งรถหญิงชื่อดังในค่ายไลท์เอาท์สปอร์ต เธอสวย เก่ง ฉลาด เฉี่ยว หลายคนอาจจะแปลกใจว่าทำไมเธอถึงเลือกเดินเส้นทางในการเป็นนักแข่ง ซึ่งเธอเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม เธอรู้เพียงอย่างเดียวว่ามันเป็นสิ่งที่เธอรักและชื่นชอบมันมากที่สุด
“ฉันรู้ว่าการมีเขาทำให้เธอต้องหยุดความฝัน แต่ฉันขอร้องได้ไหม อย่าเอาเขาออกเลย”
หากจะพูดว่า ‘ลูก’ เขาก็เอ่ยออกมาได้ไม่เต็มปาก เพราะเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดจากความรักระหว่างสองคน เป็นความผิดพลาดที่ไม่ได้ตั้งใจ เป็นความมึนเมาที่ถูกฤทธิ์จากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขับกล่อมอารมณ์ทั้งสองคนทำให้มันเลยเถิดในค่ำคืนร้อนแรงคืนนั้น
“อืม ฉันไม่เอาออกหรอก เมื่อเย็นฉันคงคิดน้อยเกินไป” ไม่ใช่ว่าสาเหตุที่เธอตัดสินใจอยากเก็บเด็กในท้องไว้นั้นจะเป็นเรื่องของศีลธรรม เจนนี่ไม่เชื่อเรื่องบุญบาปเนื่องจากเธอเติบโตในสังคมในแถบยุโรป
แม้ว่าใบหน้าของเธอจะไม่ได้ถอดแบบตามเชื้อสายของเยอรมันแต่ความคิดความอ่านของเธอกลับได้รับมันไปเต็มๆ
“ฉันจะกลับเยอรมัน” ภูผาเงยหน้ามองคนตัวเล็กด้วยแววตากระตุกวูบ เขาไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักหรือไม่ได้ตั้งใจที่จะมีเจ้าตัวน้อยในท้องแต่เขาก็เต็มใจที่จะรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ
‘ภูผา’ ชายหนุ่มอายุยี่สิบห้าปี นักแข่งรถชื่อดังในค่ายพีเจสปอร์ต เจ้าของรอยสักรูปเหยี่ยวที่หน้าอก ผู้ได้รับฉายา ‘เหยี่ยวนักล่า’ เนื่องจากเขานั้นเป็นตัวพ่อในวงการเพลย์บอย มีข่าวกับผู้หญิงไม่เว้นแต่ละวัน แม้ว่าเรื่องผู้หญิงเขาจะเลื่องลือแต่ฝีมือในการแข่งรถเขาก็ไม่เคยเป็นสองรองใครเช่นกัน
“ไม่ดิเจน เธอจะกลับทำไม ฉันสามารถเลี้ยงเขาได้ ฉันเลี้ยงเธอและเด็กคนนี้ได้สบาย”
“อนาคตนายกำลังไปได้ดี อย่าให้...”
“อย่าตัดสินใจแทนฉันได้ไหมวะ!” เสียงเข้มตวาดกร้าวทำให้คนตัวเล็กหยุดพูด
ในตอนนี้เจนนี่ตั้งครรภ์ได้สองเดือนเธอได้แจ้งเรื่องไปกับทางค่ายแล้วซึ่งมีวี่แววว่าเธอจะต้องถูกยกเลิกสัญญา อนาคต...ความฝัน...และหน้าที่การงานของเธอต้องจบลง เพียงเพราะเธอกำลังจะเป็น ‘แม่คน’
เจนนี่ไม่อยากให้ภูผาต้องมีจุดจบเช่นเธอ ภูผากำลังเป็นที่จับตามองของสื่อ อนาคตกำลังไปได้ไกลอีกทั้งยังมีแฟนคลับมากมายที่คอยสนับสนุนเขามาตลอดเนื่องจากภูผานั้นอยู่ในกลุ่มนักแข่งชื่อดังอย่าง ‘สามนักแข่งตัว ภ.’ ที่ขึ้นชื่อว่าหน้าตาและฝีมือดีสุดๆ
“ฉันจะเลี้ยงเขาเอง ฉันเป็นพ่อเขาได้” ใครจะเชื่อว่าคนเจ้าชู้เพลย์บอยอย่างภูผาจะต้องอยู่ในจุดๆนี้
ภูผาเองก็ไม่คิดมาก่อนว่าคนที่เที่ยวเล่นและนอนกับผู้หญิงไปวันๆอย่างเขาจะต้องอยู่ในสถานะเป็นพ่อโดยไม่ทันตั้งตัว
“ฉันก็ดูแลเขาได้ภูผา ฉันจะกลับเยอรมัน ฉันจะเลี้ยงลูกคนเดียวเอง”
“อย่าให้ความสัมพันธ์ของเรามันทำให้ลูกต้องเขาขาดพ่อได้ไหมเจน ถึงเราไม่ได้รักกันแต่เราก็ยังเป็นพ่อและแม่ที่ดีได้!”
“...”
“ฉันเองก็ไม่เคยเป็นพ่อคน ไม่เคยทำใครท้อง แต่ฉันว่าฉันสามารถเป็นพ่อที่ดีได้”
- ผู้เขียน
