บทที่ 11
หวั่นไหว
บนเตียงกว้างขนาดคิงไซส์ที่มีร่างของภูผาในสภาพเปลือยเปล่านอนอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา คนตัวโตค่อยๆขยับกายด้วยความงัวเงียหลังจากตื่นนอน วงแขนแกร่งพรางดึงสิ่งข้างกายเข้ามาสวมกอดจากความรู้สึกของเรื่องราวเมื่อคืนที่เขาได้กอดคนตัวเล็กทั้งคืน แต่ทว่าในตอนนี้กลับไม่มีร่างบางอยู่ข้างกายแล้ว...มีเพียงแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น
ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงทันทีพรางกวาดสายตามองหาคนตัวเล็กด้วยความตกใจ ในหัวก็ประมวลถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เขาและเธอนั้นมีความสัมพันธ์ที่เกินเลยกันอีกครั้ง ซึ่งทั้งหมดเกิดจากความต้องการโดยมีฤทธิ์แอลกอฮอล์เป็นตัวขับเคลื่อนอารมณ์ของเขา
“แม่งเอ้ย...” ภูผายกมือขึ้นลูบใบหน้าตัวเองเมื่อได้ทำสิ่งที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ลงไป อีกทั้งคนตัวเล็กก็ไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว
ไม่รู้ว่าการกระทำของเขาจะทำให้เธอนั้นหนีหายหรือเกลียดชังเขาไปแล้วรึเปล่า...
ภูผาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหาเจนนี
