หลายวันต่อมา...
ดารินทร์ขับรถมาหาเตโชที่บ้านหลังจากเลิกคลาสเรียน เมื่อวานเขาไม่ได้ไปหาเธอที่คอนโดจึงไม่อาจนิ่งนอนใจรออยู่เฉย ๆ ทว่าพอเธอมาถึงก็กลับไม่เจอเขาอย่างไม่ที่คิด
“นายไม่อยู่ครับคุณครีม” ลูกน้องของเตโชรายงานอย่างสุภาพ เนื่องจากรู้ว่าเธอคือคนพิเศษของเจ้านาย
“เฮียเตชไปไหนเหรอคะ เขาได้บอกไว้ไหม”
“นายไปประชุมต่างจังหวัด อีกหลายวันเลยครับกว่าจะกลับ”
ดารินทร์พยักหน้ารับรู้ แต่ในใจกลับห่อเหี่ยวจนเกินบรรยาย ความน้อยใจปะทุขึ้นดั่งลาวาร้อนใต้ภูเขาไฟ เธอไม่เคยเซ้าซี้ไม่ว่าเขาจะไปไหน ทำอะไร ขอเพียงแค่บอกกันสักนิดให้เธอไม่ต้องเป็นห่วงมากเท่านั้นเอง
“ถ้าครีมจะขึ้นไปเอาของที่ห้องเฮียเตชได้ไหมคะ”
“ได้ครับ สำหรับคุณครีมนายอนุญาตอยู่แล้ว”
ดารินทร์ยิ้มรับ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน สองเท้ามุ่งตรงไปยังกีต้าร์ของเธอ ซึ่งวางไว้ข้างโซฟาตัวยาวในห้องนอนของเตโช
นับตั้งแต่ถูกหลอกมาที่นี
