บทที่ 5 เด็กดื้อ (2)
1048 คำ
“อื้อเฮีย ไหนว่าจะถูหลังให้ครีม”
“เฮียกำลังถูหลังให้อยู่ครับ ถูด้วยปากของเฮีย” เตโชตั้งใจจูบเม้มแผ่นหลังขาวเนียนให้เกิดรอย ฝ่ามือหนานวดคลึงเต้าอวบเกินขนาดอย่างเมามัน กระโปรงตัวสวยค่อย ๆ ร่นขึ้นมากองที่เอวคอด
“งื้อ คนเจ้าเล่ห์” ใบหน้าหวานเหยเกเล็กน้อย สายน้ำที่ชโลมแผ่นหลังทำให้เธอรู้สึกแสบผิว
“หลังเนียน ๆ ของดื้อ อย่าไปโชว์ให้ใครเห็นนะ เฮียหวง”
“อย่าค่ะเฮียครีมเจ็บ อ๊าส์” ดารินทร์ร้องห้ามเมื่ออีกฝ่ายจูบเม้มซอกคอรุนแรงจนเป็นรอยแดงเถือก เธอหันไปมองเขาพลางยกมือขึ้นมาดันหน้าเขาออก แต่ก็ถูกคนตัวสูงกว่ารวบมือทั้งสองตรึงขึ้นเหนือศีรษะ
“อยู่เฉย ๆ อย่าดื้อกับเฮีย เฮียไม่ชอบเด็กดื้อ” เตโชเอ่ยว่าเด็กสาวเสียงดุ ก่อนจะก้มจูบปากเธอเป็นการลงโทษ เรียวลิ้นสำรวจทั่วโพรงปากอุ่นชื้นและดูดดึงปลายลิ้นเล็กจนเกิดเสียงดัง ชุดนอนตัวสวยถูกดึงให้ร่วงหล่นไปตามเรียวขา
เตโชสอดนิ้วเข้าไปลูบวนเบา ๆ บริเวณช่องทางอุ่นร้อน ภายในกายของเธอบีบรัดแน่น
“อ๊าส์” ใบหน้าหวานเหยเกครางประท้วง พยายามสะบัดความทรมานจากอาการเสียวซ่านออก
ทว่าเสียงร้องครางของเธอกลับกระตุ้นให้เตโชแทบจะตบะแตก เขาวนปลายนิ้วอย่างช่ำชอง ส่งผลให้ช่องทางคับแคบเฉอะแฉะไปด้วยน้ำรัก
เตโชเอื้อมมือไปปิดฝักบัว สองแขนแกร่งช้อนร่างเด็กสาวอุ้มขึ้น ระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียพวงแก้มทั้งสองข้าว เขาวางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างทนุถนอม ก่อนจะตามขึ้นไปคร่อมบนร่างของเธอ
“ดื้อของเฮีย” เตโชก้มลงไปดูดเล็มเม็ดเชอร์รี่สีอ่อนชูชันอย่างขันแข็ง จนมันหดรัดเป็นตุ่มไตตามอารมณ์วาบหวาม
“เฮียขา”
“ครับ”
“ครีมง่วงนอน”
“นอนไม่ได้ เรากำลังมีความสุขกันอยู่นะ”
“ครีมง่วง...” เด็กสาวเอ่ยด้วยอาการสะลึมสะลือ ความเสียวซ่านไม่ทำให้เธอรู้สึกตื่นตัวสัดนิด
“ดื้อ... ดื้อครับ” เขาดีดหน้าผากมนเบา ๆ พลางละเลงจูบไปทั่วดวงหน้าเกลี้ยงเกลา ทว่าคนใต้ร่างกลับมีท่าทีแปลกไป “น้องครีม!”
“อื้อ”
“ตื่นขึ้นมานะดื้อ มาหลับใส่เฮียแบบนี้ได้ไง” คนกำลังมีอารมณ์พุ่งสูงปรี๊ดโวยวาย ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าเธอพูดเล่น ที่ไหนได้ เมียดื้อของเขาได้หลับกลางอากาศไปเป็นที่เรียบร้อย
ครั้งแรกของเธอเขาไม่อยากลักหลับ อยากมีความสุขด้วยกัน อุตส่าห์เล้าโลมอย่างดี ดันมาหลับซะได้
“ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“อื้ออออ~”
แน่ะ เรียกไม่ตื่นแล้วยังกรนใส่อีก น่าตีจริง ๆ
เตโชจับเรียวขาทั้งสองขึ้นพาดบ่า จ่อปลายหัวบานเข้ากับร่องสาว ชัดรูดแก่นกายเบา ๆ
“อ๊าส์ น้องครีม”
อยากหลับก็หลับไปเถอะ เขาจะเสร็จใส่เธอทั้งที่หลับนี่แหละ
วันต่อมา...
“อื้อ” ดารินทร์ครางอื้อในลำคอพลางบิดไล่ขี้เกียจ อยากหลับต่อเหลือเกิน มือเล็กปิดปากที่กำลังหาวหวอดพร้อมลืมตาตื่นขึ้น
เมื่อวานเธอนอนกับเขาแล้วเหรอ ทำไม่รู้สึกอะไรเลย
ดารินทร์สำรวจร่างกายตัวเอง แทบจะไม่พบอะไรผิดปกติ นอกจากแผ่นหลังที่ลายเป็นตุ๊กแก คิ้วเรียวสวยขมวดยุ่ง
“รอยน่าเกลียด” เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัว ทันทีที่เปิดประตูเดินออกมาจากห้องก็เจอกับต้นกล้าและสาวใช้อีกสองคน
“คุณครีมตื่นแล้วหรือครับ”
“เฮียเตชอยู่ไหน”
“นายเซ็นเอกสารอยู่ในห้อง ถ้าคุณครีมตื่นแล้วนายให้คุณครีมทานข้าวก่อนได้เลย คุณครีมอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ”
“อะไรก็ได้ ครีมอยากไปสูดอากาศนอกบ้าน ไปได้ไหม”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมพาไป” ว่าแล้วต้นกล้าก็นำทางเด็กสาวลงบันไดไป ตามทางเดินมีเหล่าบอดี้การ์ดยืนดูแลความปลอดภัย ทุกคนต่างก้มศีรษะให้เธอด้วยความเคารพ ดารินทร์ก้มศีรษะกลับไปอย่างถ่อมตนเนื่องจากเธออายุน้อยกว่าทุกคน
“ถึงแล้วครับ”
“ขอบคุณค่ะ ครีมขอเดินเล่นออกลังกายเพลิน ๆ สักพักนะคะ สดชื่นขึ้นแล้วจะรีบกลับเข้าบ้าน”
“ได้ครับ” ต้นกล้าเดินแยกออกไป อันที่จริงเธอไม่จำเป็นต้องรายงานเขาก็ได้ เธออยากทำอะไรก็สามารถทำได้เลย
ดารินทร์อ้าสองแขนกว้างพลางสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าเต็มปอด
“สนามหญ้าหน้าบ้านมันโล่งเกินไปหรือเปล่า?” เด็กสาวยืนคิดอยู่สักครู่ ก่อนจะปิ๊งไอเดียขึ้นมา เพียงไม่นานเธอก็เดินมาพร้อมกับจอบและเสียม
“คุณครีมทำอะไรคะ” สาวใช้ตะโกนถามมาแต่ไกล น้ำเสียงนั้นตกอกตกใจเหมือนกำลังจะมีคนตาย
“ครีมขุดดินเตรียมไว้ จะเอาดอกกุหลาบมาปลูกเย็นนี้ค่ะ”
“ไม่ได้นะคะ”
“ทำไมไม่ได้” เธอพองแก้มใส่สาวใช้ คนกำลังอารมณ์ดีก็มาขัดใจเธอ
“นายหวงสนามหญ้าตรงนี้มาก คุณครีมรีบกลบดินกลับไปเลยนะคะ ก่อนที่นายจะมาเห็นเข้า”
“ไม่! ครีมจะปลูกดอกกุหลาบ ถอยไปค่ะอย่ามาเกะกะครีม”
“บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้สิคะ” สาวใช้รีบแย่งจอบไปจากมือของดารินทร์
“ปล่อยนะ ครีมจะปลูกดอกกุหลาบตรงนี้”
เตโชเดินลงมาจากชั้นสอง เห็นอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ จึงถามหาดารินทร์จากสาวใช้แถวนั้น
“น้องครีมไปไหน”
“นายครับคุณครีม...” บอดี้การ์ดหนุ่มยังเอ่ยไม่ทันจบประโยค เตโชก็รีบถามแทรก
“น้องครีมเป็นอะไร”
“ไปดูก่อนเถอะครับ คุณครีมอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน”
ได้ยินอย่างนั้น เตโชก็ไม่รอช้ารีบเดินออกไปยังสนามหญ้าหน้าบ้านทันที
มาแล้วค๊าบ
น้องครีมมันดื้อ เฮียหัวจะปวดแน่ ?
คอมเมนต์พูดคุยกันนะงับ เยิฟ ๆ ?
รี๊ด ๆ ท่านใดรอไม่ไหวจัดอีบุ๊กมาอ่านก่อนได้เลยนะคะ
- ผู้เขียน
