บทที่ 4 เฮียมันเหลี่ยม (2)
1054 คำ
“เฮีย!” มือเล็กลูบแก้มตัวเองเบา ๆ ก่อนจะใช้มืออีกข้างตีแขนเขาเข้าอย่างจัง
“ทำไมล่ะ หรือน้องครีมอยากย้ายไปนอนที่อื่น”
“ไม่ใช่ซะหน่อย เฮียชอบฉวยโอกาสกับครีม” ดารินทร์ขยับตัวหนีไปอีกทาง ขณะที่เตโชได้แต่มองตามด้วยรอยยิ้ม ปลายนิ้วสัมผัสริมฝีปากของตัวเอง ตอนนี้แค่ได้หอมแก้มเธอก็ยังดี
“นายครับ ของใช้ส่วนตัวของนายเอาไปไว้ที่ไหนครับ”
“เอาไปเก็บไว้ในห้อง” เตโชตอบ ก่อนจะเหลือบหางตามองดารินทร์ที่กำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่อีกฝั่งของห้อง เธอไม่ได้เอ่ยถามหรือโวยวายแต่อย่างใด เพียงแต่ชะเง้อคอมองตามต้นกล้าด้วยความสงสัย “เฮียให้ลูกน้องเอาของบางส่วนจากที่บ้านมาไว้ที่ห้อง วันนี้เฮียจะนอนที่นี่”
“นอนที่นี่เหรอคะ แล้วครีม...” เธอชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“เฮียไม่ถือสาหรอก ถ้าน้องครีมจะนอนกับเฮียที่นี่คืนนี้” เตโชหยัดกายลุกขึ้นก่อนจะเดินไปนั่งข้างดารินทร์ นิ้วมือหนาจับม้วนผมของเด็กสาวเล่น “เฮียรอคำตอบจากน้องครีมอยู่นะครับ”
“แล้ว... ถ้าครีมยอมเป็นเมียของเฮีย ครีมต้องทำอะไรบ้างคะ”
“ก็ทำเหมือนที่คนรักกันเขาทำ” เตโชตอบพลางยื่นกระดาษที่มีลายมือหวัด ๆ ใบหนึ่งให้กับเธอ “เฮียเพิ่งเขียนขึ้นมาเมื่อกี้ อยากให้น้องครีมลองอ่านดู”
“กฎของการเป็นเมีย?”
“ถ้าน้องครีมตอบตกลงเฮียจะทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรขึ้นหนึ่งฉบับ เนื้อหาสัญญาก็ตามนี้ ข้อไหนที่น้องครีมไม่ถูกใจก็สามารถแก้ได้เลย”
“กฎของการเป็นเมีย ข้อที่หนึ่ง น้องครีมจะเป็นเมียเฮียเฉพาะในเขตบ้านและคอนโดของเฮียเท่านั้น ข้างนอกเราเป็นเพียงแค่รุ่นพี่รุ่นน้องในสายรหัส” ดารินทร์เงยหน้ามองเตโชเชิงคำถาม
หมายความว่าไง?
“เราแค่ผูกพันทางกายไม่ได้คิดจะผูกพันทางใจซะหน่อย จริงไหม” เตโชตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ไม่ให้เธอรู้หรอกว่าตอนนี้ใจดวงแกร่งของเขาเต้นแรงแค่ไหน
ความจริงเขาก็อยากผูกพันกับเธอทั้งทางกายและทางใจนั่นแหละ แต่กลัวว่าเธอจะไม่ได้คิดเหมือนกันกับเขา จึงสร้างกฎเหล่านี้ขึ้นมาเพื่อไม่ให้รู้สึกเสียหน้า
“ค่ะ ครีมโอเคนะคะข้อนี้” เธอตอบเขาก่อนจะก้มหน้าอ่านข้อต่อไป “ข้อที่สอง น้องครีมต้องมาหาเฮียที่บ้านทุกครั้งที่เฮียต้องการ”
“เฮียโทรเรียกน้องครีมตอนไหน น้องครีมก็ต้องมาหาเฮียตอนนั้น”
“คงไม่ไหวหรอกค่ะ ถ้าเกิดเฮียเรียกหาครีมบ่อย ๆ ครีมก็แย่นะสิ ครีมมีเรียนมีสอบเกือบทุกวัน กลับจากเลิกคลาสก็อยากจะพักผ่อนบ้างอะไรบ้าง”
“แล้วจะให้เฮียทำยังไงล่ะ”
“งั้นเปลี่ยนเป็นเฮียมาหาครีมได้ทุกครั้งที่ต้องการดีไหมคะ ส่วนครีมก็จะไปหาเฮียที่บ้านเฉพาะวันที่ว่างทั้งวัน เช่นวันเสาร์อาทิตย์ แล้วก็วันที่ไม่มีเรียน”
“โอเคครับ เฮียไม่มีปัญหา”
“ข้อที่สาม เฮียสามารถทำอะไรกับน้องครีมก็ได้ในฐานะที่เราเป็นผัวเมียกัน ข้อนี้ครีมว่ามันกว้างไปนะคะสำหรับคำว่า 'ทำอะไรก็ได้' ตรงนี้เฮียช่วยระบุให้ชัดเจนได้ไหมคะ”
เตโชเหยียดยิ้มก่อนจะอุ้มเด็กสาวขึ้นแกร่งพลางกอดเธอไว้จากด้านหลังหลวม ๆ
“เฮียสามารถกอดน้องครีมได้”
“แค่กอดใช่ไหมคะ”
“เฮียสามารถจูบน้องครีมได้ แบบนี้...” เขาพูดพร้อมสาธิตให้เธอดู ริมฝีปากหยักได้รูปบรรจงจูบแนบชิดริมฝีปากจิ้มลิ้มอย่างละมุนละไม ยิ่งเธอไม่ขัดขืน เขาก็อยากสอดเรียวลิ้นอุ่นชื้นรุกล้ำเข้าไปชิมรสหวานหอมในโพรงปากบาง
“อื้อ พอแล้วค่ะ” เธอรีบห้ามเขาเอาไว้ ลูกน้องก็อยู่กันเต็มห้อง ทำอะไรก็ไม่รู้
เตโชเลื่อนใบหน้าไปจูบเม้มซอกคอหอมกรุ่นเพียงนิด ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูใบเล็ก
“เฮียสามารถนอนกับน้องครีมตอนไหนก็ได้ ตกลงไหมครับ”
“เฮียดุไหมคะ”
“เฮียไม่ดุ ลองดูคืนนี้ไหมล่ะ”
ดารินทร์รีบส่ายหน้าพัลวัน ก่อนจะแก้เขินด้วยการก้มอ่านข้อต่อไป
“ข้อที่สี่ เวลาจะไปไหนทำอะไรน้องครีมต้องรายงานเฮียทุกอย่าง ข้อนี้ครีมไม่มีปัญหาค่ะ ส่วนข้อที่ห้า เฮียสามารถลงโทษน้องครีมได้ ถ้าน้องครีมดื้อกับเฮีย ลงโทษยังไงเหรอคะ”
“น้องครีมก็ลองดื้อกับเฮียดูสิ จะได้รู้ว่าเฮียจะลงโทษน้องครีมยังไง ส่วนกฎข้อสุดท้าย เฮียยังคิดไม่ออก ถ้าคิดออกแล้วจะบอก” เขาตอบหน้าตาย ก่อนจะถูกมือเล็กฟาดที่แขนเข้าให้ด้วยความหมั่นไส้ “โอ๊ย...”
“ถ้าไม่มีข้อสุดท้าย ครีมขอไม่ตกลง”
“งั้นข้อสุดท้าย เฮียให้น้องครีมเป็นคนคิดดีไหมครับ”
“ดีค่ะ งั้นกฎข้อที่หก เฮียต้องตามใจครีมทุกอย่างครีมอยากได้อะไรเฮียต้องไม่ขัดใจครีม แล้วก็... ครีมสามารถยกเลิกสัญญาทั้งหมดนี้ตอนไหนก็ได้ โอเคไหมคะ”
“ครับ” เตโชขบสันกรามตอบ เหมือนกฎทั้งหมดที่เขาตั้งมาจะเสียเปรียบกับกฎข้อสุดท้ายยังไงก็ไม่รู้
“ถ้าอย่างนั้น ครีมตกลงที่จะเป็นเมียของเฮียค่ะ” เธอตอบเขากลับไปด้วยรอยยิ้ม หลังจากที่ได้อ่านกฎทั้งหมดและได้แก้ไขมันตามต้องการแล้วก็ไม่มีอะไรเสียหายเลยสักนิด มีแต่เธอที่ได้กลับได้ “แต่ครีมขอเวลาคิดทบทวนอีกหนึ่งสัปดาห์ก่อนเซ็นสัญญาได้ไหมคะ ให้เซ็นตอนนี้เลยมันกะทันหันเกินไป”
“ได้ครับ เฮียไม่มีปัญหา แต่ระหว่างหนึ่งสัปดาห์นี้ น้องครีมต้องทดลองงานด้วยนะครับ”
มาแล้วค๊าบ
กฎของการเป็นเมียก็มา เฮียมันเหลี่ยมเกินไปแล้ว รอดูคนที่บอกว่าเฮียไม่ดุ ?
คอมเมนต์พูดคุยกันนะค๊าบ เยิฟ ๆ ??
- ผู้เขียน
