Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา
1059 คำ
Chapter 7 อดใจไม่ไหวต้องเอา
‘บ้าที่สุด! เขากำลังจะขืนใจข้า แต่เหตุใดร่างกายของข้าจึงตอบสนองเล่า!’
หญิงสาวคับแค้นใจจนน้ำตาไหลพรากเป็นสาย ก่อนจะกระตุกเกร็งใบหน้าเมื่อเขาอัดกระแทกลำเอ็นเข้ามาอย่างไม่ปรานี
สวบ!
“อื้อ...”
ดวงตากลมโตเบิกโพลงคับแน่นราวกับจะปริร้าวไปทั้งสรรพางค์กาย ในขณะที่มือหนายังคงกดศีรษะของนางเอาไว้ไม่ยอมปล่อย โดยที่เอวสอบขยับโยกรุนแรงราวกับจะประกาศว่านี่คือการลงทัณฑ์ที่นางบังอาจขัดคำสั่งของเขา
ตับ! ตับ! ตับ!
“อื้อ อื้อ อะ...อื้อ”
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นผสานไปกับเสียงอู้อี้ แม่ทัพถางกัดฟันกรอดเสียวไปกับความคับแน่น มือหนาอีกข้างบีบเฟ้นก้นกลมกลึงเอาไว้ มองเอ็นอุ่นของตนแทงเข้าแทงออกจนกลีบบุปผาฉ่ำแฉะ
น้ำเสียวไหลออกจากรูสวาท เยิ้มไปตามง่ามขาขาวนวล นางเผลอแอ่นกระดกก้นให้กับเขา ร่อนรับแรงกระแทกรุนแรงที่ถาโถมเข้ามาไม่หยุด
ตับๆๆๆ ตับๆๆๆ ตับ! ตับ! ตับ!
ช่างน่าอดสู!
ในขณะที่น้ำตาไหลริน น้ำใสก็ไหลเยิ้มออกจากช่องแคบชื้นเช่นกัน ร่างกายแสนทรยศ นางหลงใหลในความใคร่ที่เขายัดเยียดให้ราวกับหญิงไร้ยางอาย
“อื้อ...อะ...อื้อ”
แม่ทัพถางเล่อถงก้มลงซุกไปตามลำคอระหง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า
“อย่าทำให้ข้าขัดใจอีก”
พูดพลางก็ดึงเอ็นอุ่นออกมาจนปลายหัวหยักแช่ค้างอยู่ที่ปากทางสวาทก่อนจะอัดกระแทกกลับเข้าไปเต็มแรง จนปลายหัวหยักสีชมพูกระทุ้งเข้ากับสุดปลายทางอุโมงค์
ร่างของนางสั่นเทิ้มด้วยความซ่านหฤหรรษ์ไปทั้งสรรพางค์กาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าการเสพสมทำให้ร่างกายตื่นตัว เลือดลมไหลเวียนสูบฉีด หัวใจที่เคยเต้นแผ่วคล้ายคนใกล้ตายกลับมาเต้นระรัวราวกับเสียงกลองศึกในสนามรบที่บ้าคลั่ง
ตับ! ตับ! ตับ!
เอวสอบยังคงกระเด้าแรงกระแทกอัดลำเอ็นอุ่นเข้าไปในรูสวาทอย่างไม่ออมกำลัง ดั่งว่าเขาไม่เคยพานพบคำว่าเหน็ดเหนื่อย
“อื้อ...ฮึก ฮึก”
ร่างเล็กเกร็งกระตุกรุนแรง ภายในช่องคลอดตอดรัดเอ็นอุ่นด้วยจังหวะกระชั้นบ่งชัดว่านางเสร็จเสียวนำไปก่อนแล้วอย่างไม่อาจต้านทาน
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
คนตัวโตกัดฟันกรอด รูของนางตอดรัดรุนแรงจนเขาเกือบจะเผลอหลั่งออกมาก่อนเวลาอันควร เขากัดฟันกดข่มความเสียวแล้วเริ่มกระเด้าเอวสอบเร็วๆ ซอยสั้นแต่ถี่ เน้นให้ปลายหัวหยักครูดไปกับปากทางเสียว
“อา...”
เส่าหลิงครางเสียงสั่นเมื่อรับรู้ได้ว่ามือหนาเอื้อมมากอบกุมโหนกนูนเอาไว้ แล้วบี้บดเมล็ดสวาทของนางอย่างแรงจนนางเกร็งกระตุกจิกปลายเท้าแล้วเขย่งสะโพกยกสูงอย่างเผลอไผล
รูเสียวถูกแทงแรงๆ ในขณะที่เมล็ดเสียวก็ถูกนิ้วขยี้บี้บด ทุกจังหวะกระชั้นและบีบคั้นจนนางแทบคลั่ง
ตับ! ตับ! ตับ!
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง เหล่าทหารอารักขาและหลงจู้ซึ่งรออยู่หลังร้านถึงกับยืนนิ่งกันไปหมด ไม่ต้องเดาเลยว่าเสียงเช่นนี้คือการเสพสังวาสอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ใครเลยจะกล้าสอดปากสอดตาเข้าไปยุ่งกับแม่ทัพถางเล่อถงที่แสนโหดเหี้ยม ใครต่างก็รู้ว่าแม่ทัพผู้นี้เกลียดการถูกขัดคำสั่งเป็นที่สุด
“อื้อ อะ...อื้อ ฮึก ฮึก...”
หญิงสาวเกร็งกระตุกอีกครั้ง นางห่อไหล่งอ ใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเก กระตุกร่างแรงจนท้องน้อยขมวดเกร็งซึ่งครานี้แม่ทัพหนุ่มก็จัดการพ่นสายน้ำแห่งชาติพันธุ์เข้าไปในร่างกายของนางทุกหยาดหยด
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ช่องคลอดตอดรัดดูดกลืนน้ำขาวขุ่นทุกหยาดหยดกลับเข้าไป
“อื้อ!”
เส่าหลิงร้องเสียงหลงเมื่อเขาดึงเอ็นอุ่นออกแล้วจับร่างนางขึ้นนอนหงายบนโต๊ะจ่ายยา ก่อนจะจับข้อเท้าทั้งสองข้างของนางรวบด้วยมือเดียวแล้วยกสูง
“นอนนิ่งๆ ชาติพันธุ์ของข้าจะได้ไหลเข้าไปในตัวเจ้าทั้งหมด”
เขาจับขานางชี้ชูขึ้นฟ้าเช่นนั้น เผยให้เห็นกลีบบุปผาฉ่ำแฉะแดงก่ำจากการถูกเอาแรงๆ น้ำขาวขุ่นล้นเอ่อเต็มรูสวาท ก้นที่งามงอนนั่นอีกยิ่งทำให้เขาเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบ
ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำคล้ายจะร้องไห้ด้วยความอับอาย นางดูบอบบางน่าสงสารและน่าเอาจนเอ็นอุ่นของเขาชี้โด่ขึ้นมาอีกรอบ
“บ้าฉิบ!”
แม่ทัพหนุ่มสบถออกมาอย่างหยาบคาย กัดฟันกรอดกดข่มอารมณ์พลุ่งพล่านให้สงบลง แต่ดูเหมือนมันจะไร้ผล ในเมื่อกลีบบุปผาอวบอูมปรากฏอยู่เบื้องหน้าราวกับกำลังยั่วยวนให้เขาหลงใหล
อดทนงั้นหรือ!
ช่างมารดาเถิด!
ความอดทนอดกลั้นของชายหนุ่มแตกฉานซ่านเซ็น เขาจ่อเอ็นอุ่นไปที่รูหวามฉ่ำเยิ้มก่อนจะเสียบแทงเข้าไปจนมิดด้าม
สวบ!
“อื้อ...”
คนตัวเล็กถึงกับส่งเสียงอู้อี้ ยามเมื่อนางนอนหงายไม่ได้ถูกจับกดจนหน้าแนบไปกับโต๊ะเช่นนี้ ทำให้นางเอาลิ้นดันผ้าที่อุดปากออก
ริมฝีปากอวบอิ่มแดงระเรื่อเป็นอิสระ ใบหน้าของนางที่เพิ่งเสร็จสมจากความใคร่ไปถึงสองครั้งนั้นเย้ายวนจนคนตัวโตเผลอยื่นมือไปสัมผัสริมฝีปากของนาง
‘น่าจูบ...’
นางเป็นหญิงสาวคนแรกที่เขาร่วมสังวาสด้วยแล้วรู้สึกอยากจูบ อีกทั้งยังอยากเลียโหนกนูนกลีบบุปผาของนางแทบจะขาดใจ แม้เขาจะตั้งปณิธานเอาไว้ว่าสองสิ่งนั้นเขาจะมอบมันให้แก่ภรรยาที่รักเท่านั้น หาใช่คณิกาหรือคู่นอนชั่วคราวทั่วไป
ส่วนหญิงคนนี้ไม่ใช่ทั้งคณิกา ไม่ใช่ทั้งคู่นอนชั่วคราว เป็นเพียงบุตรสาวศัตรูที่เขาจำต้องฝืนใจเสพสมตามหน้าที่ เมื่อรู้เช่นนี้แล้วความอยากที่ผุดขึ้นในหัวก็ควรจะหายไปเสียที เหตุใดเขาจึงได้กระสันในตัวนางเช่นนี้เล่า
ทำไม!
- ผู้เขียน
