ฉันมานั่งเล่นที่บ้านลูกหมีฆ่าเวลาว่างไปเรื่อย เดี๋ยวอีกสักชั่วโมงหนึ่งค่อยไปรอพี่เอ็กซ์ที่สนามบิน ตอนนี้ก็แต่งตัวรอแล้วล่ะ ถึงเวลาก็ออกไปได้เลย
“แม่ยอดูเครียดจัง” ฉันกระซิบกับลูกหมี วันนี้แม่ยอไม่ได้ไปร้าน แต่บนโต๊ะไม้ตรงริมหน้าต่างที่แม่ยอชอบนั่งเล่นนั้นเต็มไปด้วยบิล และกางสมุดปกแข็งเล่มใหญ่ มือข้างหนึ่งกำปากกา มืออีกข้างถือบิลขึ้นมาดูทีละใบ
ฉันเห็นแม่ยอทำวนไปวนมาแบบนี้อยู่นานแล้ว ตั้งแต่ที่ฉันมาก็ร่วมสองชั่วโมงแล้วนะ
“กูว่าร้านมีปัญหาอะไรสักอย่าง สิ้นเดือนที่แล้วแม่ก็แบบนี้แหละ จนพ่อบอกให้แม่พักผ่อนก่อน” คำพูดของลูกหมียิ่งทำให้ฉันสงสัยมากขึ้นเป็นเท่าตัว ร้านจะมีปัญหาอะไรที่ทำให้แม่ยอออกอาการเครียดได้ขนาดนี้
“น้าตุ๊กทำแสบไว้แน่” ลูกหมีพูดต่อ ฉันหันมองหน้าลูกหมีพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง น้าตุ๊กจะไปทำอะไรไว้ได้
“คือกูก็ไม่รู้หรอก แต่กูแค่เห็นแม่เป็นแบบนี้หลังจากที่น้าตุ๊กเข้าไปทำงาน” คราวนี้
