วันต่อมา
เช้าวันใหม่ปราภัทรสรตื่นนอนตั้งแต่เช้าช่วยยายบัวทำอาหารเปิดร้านเหมือนเช่นทุกวัน พอช่วงเที่ยงวันเธอก็ไปเข้างานที่โรงแรมต่อ ตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่เธอทำงานอยู่ในโรงแรมสยามธาราทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่นเพื่อนร่วมงานทั้งชายและหญิงต่างก็เป็นมิตรกับเธอ จะมีก็แต่เมื่อคืนที่เธอถูกคนร้ายจี้เท่านั้น เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเธอก็อดที่จะนึกถึงคณากรคนที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้ไม่ได้เลย
"เสร็จแล้ว ลูกไปพักเถอะ" ยายบัวเอ่ยพลางมองถาดอาหารที่ปราภัทรสรเป็นคนยกจัดเรียงบนโต๊ะหน้าบ้าน
"ไม่เป็นไรจ้ะ ให้แก้มช่วยเถอะ เหลืออีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาเข้างาน" ปราภัทรสรทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้รอตักอาหารให้ลูกค้า
"จ้ะ ตามใจหนูเถอะ ยายเคยห้ามได้ที่ไหนล่ะ เย็นนี้หลังเลิกงานหนูต้องระวังตัวให้มากๆ รู้ไหม" ยายบัวเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง
"จ้ะ แก้มจะระวังตัวให้มากขึ้น"
"ว่าแต่พ่อหนุ่มที่ช่วยหนูไว้เมื่อ
