บทที่ 8
เส้นทางที่เคยเดิน
รุ่งเช้าสาวใช้นำอ่างน้ำพร้อมกับผ้าสะอาด มาให้แขกของจวนแม่ทัพได้ล้างหน้าล้างตา ทว่าสาวใช้วัยแรกแย้มเป็นอันต้องนิ่งค้างไปด้วยความตกใจ เมื่อคนที่เดินออกมาเปิดประตูกลับมิใช่ผู้เป็นเจ้าของห้อง
สาวใช้ตัวน้อยกะพริบตาปริบๆ นางจำได้ว่าห้องพักห้องนี้เป็นของคุณชายซ่งหานหลิ่งไม่ผิดแน่ ทว่าเหตุใด...คนที่เดินมาเปิดประตูกลับเป็นแขกผู้ชายอีกคนเล่า?
“บ่าวเอาน้ำมาให้ล้างหน้าเจ้าค่ะ” สาวใช้ตัวน้อยเอ่ยบอก
“อืม...ขอบใจ ขอผ้าอีกสักผืนได้หรือไม่?” เหอเจ่อฮั่นเอ่ยบอกความต้องการของตน แสร้งทำเมินเฉยต่อสายประหลาดใจของสาวใช้ตัวน้อย
“จะ...เจ้าค่ะ บ่าวจะไปเอามาให้เดี๋ยวนี้เจ้าค่ะ”
พอสาวใช้หันหลังกลับไปแล้วชายหนุ่มจึงปิดประตูห้อง ก่อนจะหยิบเอาผ้าชุบน้ำ บิดให้หมาดแล้วยื่นไปให้คนที่นั่งอยู่หน้ากระจก
“กลายเป็นสาวใช้ไปแล้วหรือ?” ซ่งหานหลิ่งเอ่ยแล้วรับเอาผ้าเปียกมาเช็ดหน้า
“ก็เพราะใครกันล่ะ
