ลูคัสยืนชะงักนิ่งพร้อมๆ กับคุณหมอคนสวยที่เบิกดวงตากว้างตกใจหลังเห็นหน้าของเขา ไม่รู้จะเรียกว่าบังเอิญหรือโลกกลมกันแน่ที่อยู่ๆ คนที่หัวใจเฝ้าถามหากลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า
เดซี่หน้าถอดสีใบหน้าหวานเริ่มมีเม็ดเหงื่อไหลแหมะลงมาแม้จะนั่งอยู่ในห้องที่เย็นชื้น เพียงแค่เห็นริมฝีปากกระตุกรอยยิ้มร้ายใส่เนื้อตัวก็สั่นเทาด้วยความหวาดกลัวเป็นทวีคูณ
“เป็นไงลูคัส หนูเดซี่น่ารักไหม”
คุณหญิงบัวงามมองหน้าลูกชายอย่างรู้เท่าทันหลังรับรู้ได้ว่าชายหนุ่มมองคนข้างกายเธอตาไม่กะพริบ แถมยังน้อยยิ้มใหญ่ถูกใจเสียขนาดนั้น
“อยากไปฮันนีมูนที่ไหนดีครับคุณหมอเดซี่” ทรุดนั่งลงข้างมารดาพร้อมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขี้เล่น แต่ทว่าแฝงความจริงจังเอาไว้
แค่เห็นหน้าก็อยากจะเข้าห้องหอใจจะขาด!
ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายได้ยินแบบนั้นก็ต่างพาหันหัวเราะขำขันกับวาจาหยอกล้อของมาเฟียหนุ่ม ยกเว้นคนตัวเล็กที่นั่งน้ำตาจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ ริมฝีปาก
