ตอนที่ 14 พ่อแม่เป็นอย่างไรลูกก็เป็นอย่างนั้น
ซูฮุ่ยหมิงกลับมาถึงบ้านก็แทบจะเป็นลม มือไม้สั่นไปหมดเธอโยนหมูป่าที่แบกเอาไว้บนแผ่นหลังลงพื้นเสียงดัง คว้าตัวลูกสาวมาดู ครั้นเห็นว่าแค่เพียงหัวเข่าถลอกก็โล่งใจขึ้น จากนั้นก็คว้าตัวลูกชายเข้ามาดูบ้าง ใบหน้าที่เพิ่งจะหายกลับมีรอยช้ำอีกครั้ง ริมฝีปากมีรอยแตก
"ไอ้เด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน กล้าดียังไงมารังแกแฝดของแม่" เธอผุดลุกขึ้นผละตัวออกไป สองแฝดรีบวิ่งตามไปติด ๆ ทว่ายังไม่ทันได้ถึงรั้วบ้าน ฝานชุนก็พาครอบครัวเด็กทั้งสามเข้ามาเสียก่อน
"ผู้นำฝานฉันกำลังจะไปหาคุณอยู่พอดีเลยค่ะ" ฝานชุนเป็นผู้นำหมู่บ้านมาหลายปี เขาพยักหน้าให้กับซูฮุ่ยหมิงก่อน
"อาฮุ่ยหมิงพวกเราเข้าไปคุยกันข้างในดีไหม อย่างไรวันนี้ฉันก็ต้องมีคำตอบให้เธอแน่ ๆ" ซูฮุ่ยหมิงเห็นว่าผู้นำไม่ได้คิดจะปัดความรับผิดชอบให้ญาติพี่น้องตัวเองก็ใจเย็นลง เธอเบี่ยงตัวหลบและเชิญทุกคนเข้ามาในลานบ้าน
เฟย
