บทที่2
1404 คำ
1
"เอ็งแน่ใจแล้วใช่มั้ยฝัน เจ๊ไม่อยากให้แกทำงานนี้เท่าไหร่เพราะเห็นเอ็งเป็นเหมือนลูก" เสียงของหญิงวัยกลางคนเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเธอฟังดูกังวล
"ค่ะ ฝันจะทำ เจ๊อย่าคิดมากเลย" พิมพ์ฝันพูดออกมาด้วยความมั่นใจ แต่ก็ยังแอบหวั่นใจอยู่ไม่น้อย
"เห้อ ถ้าเอ็งตัดสินใจแล้วก็ไม่รู้จะพูดยังไง ลูกค้ารายนี้เป็นแขกวีไอพี พูดง่ายๆ คือพวกคนรวย เขาเน้นย้ำว่าเราห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้"
"ค่ะ"
"ใส่หน้ากากนี้ไว้" พิมพ์ฝันรับหน้ากากฟินิกซ์ลายลูกไม้สีดำมาไว้ในมือ แล้วเธอก็สวมมันไว้บนใบหน้าขาวเนียนที่ถูกแต่งแต้มด้วยฝีมือของเจ๊พริก
"ไปเถอะ ไม่ต้องกลัว" เจ๊พริกดันหลังของพิมพ์ฝันให้เดินเข้าไปในห้องที่ใช้รับรองแขกระดับวีไอพีของร้าน
ภายในห้องถูกปูด้วยพรมสีแดงเข้ม เตียงนอนหรูหราสีเทาอ่อน ภายในห้องถูกเปิดไฟสลัวๆ เธอเดินเข้าไปด้วยหัวใจเต้นตึกตักแล้วหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้กำมะหยี่สีเทา ชุดเดรสสีครีมรัดรูปถูกดึงให้ลงมาปิดขาอ่อนไว้เพราะมันช่างสั้นเหลือเกิน ไหนจะด้านบนที่เป็นเกาะอกนั่นอีกมันกำลังรัดหน้าอกอวบอิ่มไว้แน่นจนมันถูกดันให้ล้นออกมาอย่างหน้าอาย
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยแต่งตัวโป๊เท่านี้มาก่อนเลย
แขกของเธอจะเป็นผู้ชายแบบไหนกัน ตาแก่อ้วนพุงพลุ้ย ผมหงอก ผิวหนังหย่อนยานหรือเปล่า เธอคิดในใจอย่างกลัวๆ เพราะคนมีเงินมหามหาศาลส่วนใหญ่ก็มีอายุไม่น้อยกันแล้ว
เสียงประตูถูกผลักเข้ามาช้าๆ จนทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์รีบตั้งสติแล้วมองคนที่มาใหม่ ชายหนุ่มที่สวมเสื้อเชิ๊ตสีขาวกับกางเกงยีนสีเข้มเดินเข้ามาด้วยแววตาเรียบเฉย ใบหน้าของเขาหล่อเหลาเอาการ ย้อมผมสีเทาควันบุหรี่ พิมพ์ฝันมองหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างไม่คาดคิด นี่เหรอคือแขกของเธอ เขาอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอเลยนะ
"เธอเองเหรอที่ร้านบอกว่าของดี" เขาพูดขึ้นแล้วก้มลงไปจิ้มมือถือตัวเองเหมือนยุ่งๆ
"เอ่อ คือ" พิมพ์ฝันได้แต่พูดไม่ออก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ๊พริกไปติดต่อลูกค้าคนนี้มาได้ยังไง รู้แต่ว่าเงินที่เขาจ่ายมามันพอให้จ่ายค่ารักษาพยาบาลของแม่ได้แน่ๆ
"รู้ใช่มั้ยเพื่อนฉันจ่ายไปเท่าไหร่ แล้วเธอมีอะไรดีล่ะ" คนตัวสูงวางมือถือของตัวเองลงแล้วเดินเข้ามาหาร่างบางภายใต้หน้ากากแฟนซีครึ่งหน้าที่นั่งกล้าๆ กลัวๆ อยู่บนโซฟา
"เพื่อนของคุณจ่าย หมายความว่ายังไงคะ" เธอถามเสียงสั่น ใจที่พกมาเกินร้อยตอนนี้หายไปหมดแล้ว
"หึ เพราะมันโดนเมียจับได้ไง ฉันเลยต้องมาแทน เห็นว่าคงน่าตื่นเต้นดี ทุ่มเงินไปเป็นแสนมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ " ร่างหนายืนมองเธอที่นั่งกุมมือตัวเองแน่น
"คือฉัน"
"จะนั่งนิ่งอีกนานมั้ยล่ะ" เสียงดุพูดขึ้นแล้วดึงชายเสื้อตัวเองออกจากกางเกงเหมือนอึดอัด
พิมพ์ฝันลุกขึ้นยืนแล้วเดินมาจับไหล่ของเขาไว้สองข้าง ถึงเธอจะไม่มีประสบการณ์กับเรื่องแบบนี้เลยแต่ก็ยังพอเห็นในคลิปอยู่บ้าง สมัยมัธยมเพื่อนชอบเปิดมาดูให้เป็นเรื่องตลกกันอยู่เรื่อย
ต้องเริ่มแบบนี้ก่อนสินะ เหมือนเคยเห็นในละครอยู่บ้าง เธอคิดในใจแล้วเลื่อนมือบางไปยังกระดุมเม็ดบนสุด ค่อยๆ แกะมันออกทีละเม็ดด้วยหัวใจเต้นแรง
"เงินเป็นแสนนี่แลกมากับเด็กอ่อนประสบการณ์หรอกเหรอ หึ" รอยยิ้มเย้ยหยันผุดขึ้นมาบนใบหน้าหล่อเหลา
เห็นเขาพูดออกมาแบบนั้นเธอยิ่งเกรงเข้าไปใหญ่ ก็เธอไม่เคยนี่ จะให้ทำยังไงได้
"ขอเวลาสักครู่ค่ะ" เธอพูดอย่างสุภาพแล้วเดินไปที่โต๊ะข้างโซฟาตัวเดิมแล้วรินของเหลวใส่แก้วอย่างรีบร้อน ก่อนจะกระดกมันเข้าปากอย่างทรมาน ขมชะมัดเลย
"เสียเวลาจริงๆ มานี่! " มือหนากระชากเธอลงกับเตียงแล้วขึ้นมาคร่อมร่างบางไว้อย่างหงุดหงิด
"ยะ อย่าค่ะ" เธอเริ่มกลัวขึ้นมาแล้ว แต่จะทำอะไรได้ในเมื่อเขาเป็นคนจ่ายเงินให้เธอ แถมมันไม่ใช่น้อยๆ เลย เธอผิดจริงๆ ที่ทำมันไม่เป็นสักอย่างแล้วยังเรียกเงินค่าตัวเยอะขนาดนั้น
"เพิ่งจะรู้นะว่าผู้หญิงขายตัวอย่างเธอก็เล่นตัวเหมือนไม่เคยมาก่อน ทั้งที่โชกโชนขนาดไหนก็ไม่รู้" คำพูดของเขาแทงใจของเธอเหมือนมีด คำว่าผู้หญิงขายตัวมันทำให้พิมพ์ฝันรู้สึกหายใจไม่ออกเลย
"ที่จริง...อื้อ"
ไม่ทันทีเธอจะได้พูดอะไร ริมฝีปากหนาของเขาก็ประกบลงบนริมฝีปากของเธอด้วยอารมณ์ที่ร้อนเร่า น่าแปลกที่เขารู้สึกว่ามันหอมหวานเหลือเกิน เขาลืมตามองร่างเล็กที่ตอบรับสัมผัสของตัวเองอย่างอ่อนหัด เธอหลับตาพริ้มปากขยับตามแรงบดของเขา ใบหน้าขาวเนียนดวงตาคู่สวยนั้นปิดแน่นเหมือนกลัว ทำไมเขาถึงรู้สึกแปลกๆ เธอดูไม่เหมือนผู้หญิงขายบริการเอาซะเลย
มือหนาลูบไล้เรือนร่างของเธอไปทั่ว แล้วเลื่อนขึ้นมาบีบคลึงสองเต้าภายใต้ชุดเดรสรัดรูป เขารู้สึกว่ามันเกะกะมือเกินไปจึงถกมันลงมากองไว้ล่างอกอวบนั้น
"อ๊ะ" พิมพ์ฝันตกใจกับการกระทำที่เอาแต่ใจนั้น เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองอย่างเขินอาย ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ
"เอามือออก! " เสียงเข้มสั่งแต่พิมพ์ฝันกลับไม่เชื่อฟัง เธอกลัวยิ่งกว่าถ้าเขาจะทำอะไรหากไม่มีอะไรปิดบังมัน
"ฮือๆ ฉันกลัว" เธอร้องไห้ออกมาเพราะความกลัว ไม่อยากจะคิดว่าตัวเองต้องเจออะไรบ้าง
"อะไรของเธอวะ มาขายตัวแล้วทำแบบนี้ได้เหรอ อย่ามามารยา หรือนี่คือการแสดงของร้านนี้ เสียเวลาไม่ต้องทำ! " ชายหนุ่มดึงมือของเธอออกแล้วมองดูอกคู่งามอย่างตกตะลึง
มันสวยมาก อกอวบที่ขนาดเกินตัวนั้นสวยได้รูปเป็นธรรมชาติ บวกผิวเนียนยิ่งกว่าอะไรนั่นขับให้เม็ดทับทิมสีชมพูนั้นน่ามองยิ่งขึ้น เขาเจอผู้หญิงมาก็เยอะแต่ไม่คิดว่าจะมาเจอของดีที่ผู้หญิงขายตัวต่ำๆ แบบนี้ เสียดายจริงๆ
จ๊วบ!
อยากจะกลืนกินมันลงไปทั้งเต้าแต่แค่มือของเขายังโอบคลึงมันไว้ไม่มิด คงได้แต่กัดกินแต่ส่วนปลายถันสีชมพูน่าดูดเท่านั้น
"อ๊ะ อื้อ" พิมพ์ฝันร้องครางออกมา มือที่กำลังขัดขืนดันศีรษะของผู้ชายตรงหน้าเริ่มสอดเข้าไปในรังผมสีเทานั้นอย่างไม่รู้ตัว แถมยังกดมันให้แนบแน่นกับอกภูเขาไฟของเธอไว้ด้วย
มือหนาสอดมันไปด้านหลังขาวเนียนแล้วรูดซิปเดรสลงมาจนสุด เขาดึงมันลงมาอย่างติดขัดเพราะสัดส่วนโค้งเว้าของเธอ ปากก็ยังดูดเลียอยู่กับสองเต้าเต่งตึงที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนนั้นอย่างหลงใหล
ชุดของพิมพ์ฝันถูกโยนทิ้งลงไปพร้อมกับบราสีเนื้อ เหลือแต่แพนตี้ตัวน้อยที่ปกปิดของสงวนสวยงามเอาไว้
ปลายนิ้วของคนร่างหนาค่อยลูบไล้ไปตามหน้าท้อง เอวบางและค่อยๆ สอดเข้าไปในกางเกงในตัวบาง เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย ในใจคิดว่าเสียดายผู้หญิงอย่างเธอ ไม่น่าทำงานแบบนี้เลย
"อ๊ะ อื้อ คุณทำเบาๆ นะคะ ฉะ ฉัน ไม่เคย" เธอร้องออกมาแล้วขอร้องเขาเมื่อปลายนิ้วนั้นเริ่มสัมผัสกับกลีบกุหลาบฉ่ำน้ำ
"หึ" เขาหัวเราะในลำคอ กับมารยาของผู้หญิงคนนี้
คนไม่เคยจะมาทำงานแบบนี้เพื่ออะไรกัน อำนาจของเงินงั้นเหรอ
- ผู้เขียน
