42 | คงต้องจบ

1966 คำ

รถหรูเคลื่อนออกจากคาสิโนไปถนนใหญ่ ขณะที่ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างเหม่อลอย น้ำตาหยดใสเฝ้าไหลลงมาไม่ขาดสาย ไม่หลงเหลือความเป็นแทนขวัญควีนแห่งดรากอนอีกต่อไป ที่ผ่านมามีอะไรที่เขาทำมันด้วยใจและความรู้สึกจริงๆบ้าง ไม่มีเลยงั้นสิ...ที่หอม ที่ลูบหัว ที่เข้าใจกัน ก็แค่อยากให้ฉันตายใจ และอยากเอาชนะฉัน แล้วฉันรู้สึกอะไรอยู่... ไปหลงรักความจอมปลอมแบบนั้นได้ไง รู้ไหม...วันนี้ฉันวางแผนไว้หมดแล้วว่าจะทำอะไรบ้าง ไปหอมแก้มเขาเหมือนเมียคนอื่นไปให้กำลังใจผัวที่ทำงาน ชวนเขาไปไหว้พ่อ และฉันจะขอบคุณพ่อที่ส่งผู้ชายคนนี้มาให้ฉัน จากนั้นฉันจะตั้งโต๊ะดินเนอร์ที่บ้านดื่มไวน์กันสองผัวเมีย แต่ตอนนี้ทุกอย่างพังทลายไม่เป็นท่า ความรู้สึกต่างๆของฉันก็ด้วย ฉันไม่หลงเหลือใจจะรักใครอีกแล้ว ไม่เชื่อในการกระทำของใครอีกแล้ว อุตส่าห์อดทนจะไม่รัก ทนถึงที่สุด แต่ฉันก็มาเจอกับความผิดหวัง ทำไมการมีความรักมันเจ็บแบบนี้วะ ต

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม