ฉันอยากให้มันรู้ว่าการใช้คำพูดตัวเองทำร้ายคนอื่นมันเป็นยังไง แต่ไม่คิดว่าจะตอแหลได้หน้าไม่อายแบบนี้ แสดงว่าอยากได้พี่โซ่ด้วยสินะ ใช่ค่ะ มันจะเอาทั้งกลุ่ม!
ไม่มีอะไรที่ไว้ใจได้เลย
แม้แต่กับพี่องศาเองก็ด้วย ตอนนี้ฉันเห็นมันเหลือบมองเขาบ่อยๆเหมือนกัน ทั้งที่เขายังจับมือเมียอยู่แท้ๆ
"พี่โซ่...ฉันไม่ได้ตาฝาดค่ะ ไม่เชื่อพี่ลองไปถามพี่พิชญ์ดูได้เลย เมื่อวานพี่พิชญ์ยังเป็นคนห้ามฉันตบปากหมา"
"นี่ มันจะมากเกินไปแล้วนะ!"
พี่องศาก้าวมาคั่นระหว่างฉันกับนังเฌอแล้วชี้หน้าทันที และเมื่อเห็นสายตาที่เขามอง ยัยนั่นก็รีบถอยร่นไปหลบหลังพี่โซ่แล้วจับแขนเขาไว้
ซึ่งพี่โซ่หน้าเสียไปแล้ว...
"งั้นเดี๋ยวกูพาเฌอกลับก่อนก็ได้"
"ถ้าให้ดีอย่าพามาที่นี่อีก"
พี่โซ่พยักหน้าแล้วเดินไปที่รถของตัวเอง แต่เดินเร็วมากจนนังเฌอแทบจะวิ่งตามหลังเขา ฉันถอนหายใจเบาๆและมองตามหลัง ระหว่างผู้หญิงคนนั้นกับพี่โซ่ต้องมีอะไรกันแน่ๆ
