“รู้จักกันเหรอคะคุณเดียร์ ดีจัง”
“ไม่เห็นจะดีเลย”
มัลลิกาหันไปคุยกับเลขาที่ลงจากรถมายืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มที่วันนี้เลือกมาคนเดียวไม่มีทั้งเลขาและบอดี้การ์ดติดตาม แอบสำรวจผู้หญิงอีกคนนิดหน่อย ก็สวยแหละ แต่ผู้หญิงที่ชื่อเดียร์คนนี้ ยังเป็นคนที่เขาสนใจมากที่สุด
“ยินดีที่ได้พบครับ ผมรังสิมันตุ์ เรียกริคเฉยๆก็ได้นะ”
เพี๊ยะ!
“อย่ามาแตะเลขาฉันนะ”
มัลลิกา ตีมือที่ยื่นมาหาเลขาตัวเองอย่างแรง มองด้วยสายตาไม่พอใจ
“งั้นแตะคุณได้ไหม คุณโสดแล้วนี่”
ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงไปใกล้ มัลลิการีบถอยห่างอย่างรังเกียจ เธอไม่ชอบผู้ชายแบบนี้เลย อ่อยไปเรื่อย ดูไม่ค่อยจริงจัง
“ถึงโสดฉันก็เลือก”
พูดจบก็ดึงแขนเลขาให้เดินตามเข้าไปในร้าน รังสิมันตุ์มองตามด้วยรอยยิ้ม ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์มาก ใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมโตดูมั่นคง นิสัยก็ไม่ค่อยยอมใคร แต่ไม่รู้ทำไมผู้ชายอย่างพนาถึงยังมีคนอื่น
เขาไม่รู้หรอกว่าเมื่อคืนเก
