“น้อยใจเหรอ”
พนายิ้มกริ่มมองท่าทางของมัลลิกาแล้วตีความได้แบบนั้น ท่าทางของเธอดูออกง่าย แม้คำพูดจะประชดประชันจนน่าหมั่นไส้ก็เถอะ
“ไม่น้อยใจหรอก รู้ว่ามันเกี่ยวกับผลประโยชน์ตั้งแต่แรก”
เธอเองก็คิดแบบนั้นในตอนแรก คนที่มีทุนทำหนังเรื่องพ่ายเสน่หา คงจะเงินหนาไม่น้อย เธอคิดว่าการแต่งงานกับเขา มันอาจจะดีที่สุดสำหรับทั้งคู่ แม้ลึกๆนั้นมันจะเกี่ยวกับความรู้สึกเธอด้วย แต่เธอก็เห็นแก่ผลประโยชน์ก่อนเหมือนกัน
“ไม่ใช่ทั้งหมดหรอกนะเดียร์”
“จะบอกว่าคุณพิศวาสฉันด้วยงั้นเหรอ เชื่อก็บ้าแล้ว”
ไม่มีอะไรทำให้เธอคิดแบบนั้นเลยสักนิด ดูจากการกระทำที่ผ่านมาของเขาแล้ว คิดแบบอื่นไม่ได้เลย เหมือนต่างคนต่างกำลังเล่นสนุก ไม่มีอะไรให้คิดว่านั่น คือความรู้สึกที่เรียกว่ารักเลยสักนิด
“พูดอะไรไปตอนนี้ก็คุณคงไม่เชื่อ”
“ถูกเผง ฉันไม่เชื่อคำพูดใครง่ายๆหรอกนะ”
“ผมจะทำหน้าที่สามีให้ดีที่สุด”
“ฉันไม่ได้คาดหวังอะไรแบบน
