นาถวดียืนรอไม่นาน ประตูลิฟต์ก็เปิดออก เผยให้เห็นผู้ชายที่ดูดีทุกระเบียบนิ้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่มีไว้เพื่อล่อลวงหัวใจ เป็นใบหน้าที่ทั้งดึงดูด และแสนอันตรายในความรู้สึกของเธอ
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับคุณนานา”
รังสิมันตุ์ยังคงวางตัวต่อเธอเหมือนเดิม ราวกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แม้จะรู้สึกผิดนิดๆที่ได้ความสาวของเธอมาครอง แต่สำหรับเขา เธอไม่ใช่ คุยกันหลังจากเสร็จกิจเรียบร้อย ว่าจะไม่มีอะไรต่อไปทั้งสิ้น แต่ในความรู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร กลับมีความรู้สึกผิดนิดๆปะปนอยู่
“คุณเดียร์ไม่อยู่ค่ะ”
แจ้งให้คนตรงหน้าทราบตามหน้าที่อีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาพยักขึ้นลงช้าๆ ที่ตัดสินใจขึ้นมาไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าเธอคนนั้นไม่อยู่ และไม่ใช่ว่ามาเพื่อคุยเรื่องเพชร เขามาเพราะต้องการเจอเธอ ก็อย่างที่บอกว่ารู้สึกผิด เพราะนั้นมันครั้งแรกของเธอ
“จะยืนคุยตรงนี้?”
“มีธุระกับดิฉันเหรอคะ?”
ใบหน้าสวยมีแววสงสัย คนม
