“พี่ธีของธิดาน่ารักจังเลย ขยันทำงานไม่วุ่นวายกับพวกอบายมุข แถมยังใส่ใจดูแลธิดา ทำอาหารดีๆ ให้กินอีก อยากมีแฟนแบบพี่ธีบ้างจัง จะหาได้ที่ไหนนี่ พี่ชายน้องชายพี่ธีแต่งงานกันหรือยังนี่ ขอสักคนเถอะ”
“อันนี้ไม่รู้จ้ะ” ธิดาพูดแล้วหัวเราะเสียงใส
“ว้า...” นิรตีแกล้งถอนใจแรงๆ เธอก็พูดขำๆ ไปแบบนั้นเอง
“ตอนนี้รดาเครียด พารดาไปที่บ้านธิดาได้ไหม คุยกับน้องเราหน่อย เป็นกำลังใจให้น้องเราหน่อย จะได้มีกำลังใจต่อสู้กับชีวิต พ่อแม่ฝากน้องเอาไว้กับเรา เรากลัวน้องเราเครียดจนเป็นโรคซึมเศร้า” พ่อแม่ของนิรตีไปทำงานต่างจังหวัด จึงฝากให้อีกฝ่ายดูแลน้องสาวคนเดียวด้วย เนื่องจากคิดว่าโตกันแล้วจึงทิ้งไปได้ ไม่เหมือนตอนเด็กๆ
“มาเลยจ้ะ เดี๋ยวตอนกลางวันมากินข้าวบ้านเรานะ เดี๋ยวบอกพี่ธีให้ทำอาหารรอ”
“ขอบคุณมากนะธิดา” นิรตีรีบวางสายและไปบอกน้องสาวในทันที อีกฝ่ายขังตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมไปไหน ไม่ยอมไปเรียนด้วย เพราะอา
