บทที่17
ผ่านไปแรมเดือน จื่อรั่วเอาเม็ดตุ่มบนใบหน้าออก เหลือเพียงแต้มแดงๆเท่านั้น
“องครักษ์ในวังทำหน้าที่อะไรบ้างหรอพี่หลิว”
จื่อรั่วถามคุณชายหลิวเจ้าของเหลาตงฟาง ที่นางและแม่นมมาฝากท้องมื้อกลางวันเฉกเช่นทุกวัน จนตอนนี้คนในเหลาเริ่มชินกับใบหน้าที่มีจุดแดงๆของจื่อรั่ว คาดว่าอีกไม่นานคงต้องเลิกแกล้งใบหน้าเสียโฉมได้แล้ว ใครจะเป็นแผลตุ่มหนองโดยไม่ได้เป็นโรคอะไรได้เล่า หากรั้งอาการไว้นานกว่านี้ ท่านพ่อหาหมอมาตรวจแล้วรู้ว่านางร่างกายปกติจะยุ่งไปกันใหญ่
“ก็อารักขาฮองเต้ตลอดเวลา มีผลัดเวรกับคนในหน่อย แต่ห้ามออกจากวังหากไม่ได้รับอนุญาต”
“ต้องอยู่ในวังตลอดเลยหรอ แล้วครอบครัวล่ะ ไม่ต้องกลับไปดูแลอย่างงั้นเหรอ”
“องครักษ์เป็นหน้าที่ที่ต้องเสียสละคอยคุ้มครองเจ้านาย เป็นโล่กำบังคมหอกคมดาบให้เจ้านาย บางคนก็ตายแทน เจ้าถามเรื่องนี้ คิดถึงองครักษ์จูล่งอย่างงั้นหรอ”
“ข้าไม่ได้คิดถึง แค่สงสัยข้าก็มาที่เ
